З пятнічнага вечара да панядзелка вельмі душэўна пабылі ў Вугоршчыне. Абавязковыя закупы на крытым рынку, не менш абавязковыя прагулкі па Будзе. Сустрэліся з Дэнэшам, які нас узяў на заключны дзень літаратурнага фестывалю: там жыўцом пабачылі, напрыклад, Дубраўку Угрэшыч або Крыстыну Тот, зацанілі слэм пад музыку па-вугорску. Яшчэ ў праграме ( Read more... )

     Ну што, восень пачалася, разам з ёй прыйшоў канец "агурковага сезона ( Read more... )

     Мяжу аўтобус перасёк пасля поўначы. Пераехаўшы Саву, ужо досыць шырокую ў тым раёне (на яе дне, дарэчы, яшчэ і цяпер ляжыць з дзве сотні мінаў ды гарматных снарадаў), са Славонскага Брода мы ўехалі ў Босанскі Брод і скіраваліся далей, у глыб краіны, у кірунку сталіцы.
     Нягледзячы на агульную стому і ноч, я да раніцы так і не змог адарвацца ( Read more... )

     І калі я ўжо залез у ЖЖ, то пару словаў напішу пра нашую паездку, бо ўжо тры дні як вярнуліся, а з галавы (асабліва Боснія) ніяк не ідзе. Здымала больш Насця, таму хай апрацуе здымкі, я ператраўлю думкі і ўражанні, з'явіцца больш часу - і тады будзе, спадзяюся, падрабязная справаздача, а пакуль толькі агульныя звесткі, каб можна было ўявіць, ( Read more... )

     Яшчэ не паспеў як след паглядзець матэрыялы, але адразу відаць, што нумар шэдэўральны.
     А таму як чытаў яшчэ мала што, то прарэкламаваць магу хіба тыя пераклады, пра якія хоць нешта ведаю.
     Па-першае, сам аддаў у нумар свой досыць даўні пераклад "Маха і Шэбеставай у школе" Мілаша Мацоўрака, які перад публікацыяй яшчэ раз перагледзеў. Яно ( Read more... )

Пахвалюся яшчэ і тут. У нядзелю ранкам ужо буду слухаць муэдзіна ў Сараеве.
А ўвогуле, капец: на нас з жонкай у амбасадзе глядзелі, як на марсіянаў. Беларусь - адзінай краіна ў Еўропе, грамадзянам якой у Боснію трэба віза. І натуральна, што беларусы едуць туды гады ў рады.

( Read more... )

     Як звычайна, гараць дэдлайны ( Read more... )

     І наўздагон папярэдняму маскараднаму фотарэпорту з суботы, яшчэ трохі здымкаў з учорашняй паездкі ў Вэсэлі і Стражніцу. Перад выходнымі абдумвалі, ці не злятаць лаў-костам у Эйндховен, але ў выніку вырашылі не пакідаць межаў Паўднёвай Маравіі, і зусім не пашкадавалі. Уражанняў мора, і ўсё за бясцэнак. Спякліся на сонцы.


( Read more... )

     У нашым горадзе 400 тысяч жыхароў, з іх 100 тысяч студэнтаў, а з рэшты большасць - як на маё ўражанне - дзеці, спартоўцы, літаратары, выдаўцы, тэатралы і багемныя інтэлектуалы. Тэатраў - прафесійных і аматарскіх - у нас насамрэч шмат, і класных. І яны не толькі ставяць шыкоўныя спектаклі, але ўмеюць і весяліцца. Сёння быў заключны дзень ( Read more... )

     Рэдка цяпер сюды пішу. Зрэшты, не адзін я.
     З навінаў. Дарабіў вяліііізную працу (карыстаючыся нагодай, дзякую Юрасю Барысевічу). Вельмі спадзяюся, хутка астатнія змогуць яе пабачыць. І пачытаць. Як хутка - цяпер залежыць ад Ігара Логвінава і мінскіх друкарняў.
     У суботу ездзілі ў Пардубіцы і ваколіцы, мы з Насцяй з Брна, Юля з Алеськай ( Read more... )