Да апошняга не збіраўся падводзіць вынікі, да таго ж яшчэ ў апошні дзень года дарабляў працу, але ўрэшце падумаў, што нават для сябе карысна ўпарадкаваць зробленае ці не зробленае ( Read more... )

     Па рассылцы "Свабоднага тэатра" атрымаў мэйл з наступным зместам ( Read more... )

     Мяжу аўтобус перасёк пасля поўначы. Пераехаўшы Саву, ужо досыць шырокую ў тым раёне (на яе дне, дарэчы, яшчэ і цяпер ляжыць з дзве сотні мінаў ды гарматных снарадаў), са Славонскага Брода мы ўехалі ў Босанскі Брод і скіраваліся далей, у глыб краіны, у кірунку сталіцы.
     Нягледзячы на агульную стому і ноч, я да раніцы так і не змог адарвацца ( Read more... )

     І калі я ўжо залез у ЖЖ, то пару словаў напішу пра нашую паездку, бо ўжо тры дні як вярнуліся, а з галавы (асабліва Боснія) ніяк не ідзе. Здымала больш Насця, таму хай апрацуе здымкі, я ператраўлю думкі і ўражанні, з'явіцца больш часу - і тады будзе, спадзяюся, падрабязная справаздача, а пакуль толькі агульныя звесткі, каб можна было ўявіць, ( Read more... )

     Яшчэ не паспеў як след паглядзець матэрыялы, але адразу відаць, што нумар шэдэўральны.
     А таму як чытаў яшчэ мала што, то прарэкламаваць магу хіба тыя пераклады, пра якія хоць нешта ведаю.
     Па-першае, сам аддаў у нумар свой досыць даўні пераклад "Маха і Шэбеставай у школе" Мілаша Мацоўрака, які перад публікацыяй яшчэ раз перагледзеў. Яно ( Read more... )

     Як звычайна, гараць дэдлайны ( Read more... )

     Рэдка цяпер сюды пішу. Зрэшты, не адзін я.
     З навінаў. Дарабіў вяліііізную працу (карыстаючыся нагодай, дзякую Юрасю Барысевічу). Вельмі спадзяюся, хутка астатнія змогуць яе пабачыць. І пачытаць. Як хутка - цяпер залежыць ад Ігара Логвінава і мінскіх друкарняў.
     У суботу ездзілі ў Пардубіцы і ваколіцы, мы з Насцяй з Брна, Юля з Алеськай ( Read more... )

     На мінулых выходных пайшлі ў краму па прадукты, а вярнуліся з тэлекам. Зрэшты, БТ ён не паказвае, дык і паглядзець часам можна.
     Тры дні былі госці: Каця, Аня і Антось. Апошняму - 1,5 года, дык было весела. Ну, як мінімум не сумна.
     Каця навезла падарункаў, сярод іншага дзве кніжачкі, цалкам ручная праца. Я, напрыклад, атрымаў вось гэтую ( Read more... )

     Усё часцей карціць ператварыцца ў ціхага сузіральніка. Хай там сабе нехта да ўсрачкі і з пенай ля рота выкрыквае лозунгі ды абвінавачанні - усміхнуся толькі ў адказ і павярну вочы да яснага маладзіка.
     Самыя праўдзівыя - не хронікі падзеяў, а хронікі ідэяў. А тыя зазвычай - штука прыватная.
     А з падзеяў хаваць няма чаго, толькі каму гэта ( Read more... )

( Read more... )