24.07.2016. Спаў кепска. Думалася пра дарогу дадому. Усталі а дзявятай. Паснедалі і пайшлі развітвацца з морам. Хадзілі амаль гадзіну басанож па вадзе і пяску. Крыху сумнавата, што ад’язджаем. Прывыклі да вандровак, да волі. А дванаццатай пакінулі рэчы ў гаспадароў у пакойчыку, у якім сярод усяго стаяў вялікі літоўскі сцяг, пра які я чамусьці ( Read more... )

23.07.2016. Сёння наш апошні дзень адпачынку ў Паланзе. Заўтра дадому. Хочацца і не хочацца. У панядзелак трэба на працу схадзіць. Што там і як там? Відаць, клопатаў хапае, як і заўсёды…
Дзясятая гадзіна раніцы, а сонца не бачна. Учора спадзяваліся, што сёння будзе цяплей, але па ўсім зразумела, што не пацяплее…
Хадзілі па крамах. Нічога асаблівага ( Read more... )

22.07.2016. Амаль кожную ноч сніцца праца. Сёння снілася, што я прыйшоў у выдавецтва, а там супрацоўнікі падзяліліся і ў двух кабінетах памінаюць памерлых. Адны адных, а другія другіх…
Снілася вёска. Родная хата. Я з братам мяняю шыбы ў вокнах-рыхтуемся да зімы.
З Людмілай вырашылі яшчэ раз з’ездзіць у Клайпеду. А 12 былі ў цэнтры горада. Пайшлі ( Read more... )

21.07.2016. Чацвер. Нікуды не едзем. Вырашылі гуляць па лесе і каля мора. Надумалі купіць новы чамадан з калёсцамі. Не знайшлі які б спадабаўся. Ідучы па вуліцы Вітаўта, Людміла зайшла ў краму, а я застаўся на вуліцы. Стаю хвілін дзесяць і раптам бачу-ідзе Зміцер Санько. Ён са сваімі прыехаў  у мінулую суботу на тыдзень і ў нядзелю з’язджае дамоў, ( Read more... )

20.07.2016. Дзень пачаўся з сумнай навіны- у Кіеве забіты Павел Шарамет. У 7.45 ён сеў у машыну і праз нейкі час на вуліцы горада яна ўзарвалася…
Адзінокі белы ветразь у моры, як белы сцяг…
Людзей на пляжы, як апалага лісця пад райскім дрэвам…
Вецер ганяе па пляжы пясок, з якога дзеці будуюць замкі. Замкаў шмат, як у васямнаццатым стагоддзі…
( Read more... )

19.07.2016. За паўгадзіны зайшлі на новы вакзал. У касе квіткоў на Ліяпаю не прадалі, бо аўтобус ідзе з Клайпеды ў Рыгу і нас пусцяць у яго, калі там будуць вольныя месцы. На нашым прыпынку сабралася людзей. Замест аўтобуса (адпраўленне у 11.15) прыйшла маршрутка на 19 пасажыраў. Нам дасталіся апошнія вольныя месцы. Сядзелі побач з маладой жанчынай ( Read more... )

18.07.2016. Дзень пачаўся з сонца, але на вуліцу асабліва ісці не хочацца. Я прытаміўся ад хадзьбы. За гэтыя дні адпачынку мы прайшлі з Людмілай ужо больш ста кіламетраў. Толькі ўчора кіламетраў пятнаццаць. Для здароўя добра, але кожны дзень так хадзіць- гэта, як праца, якая хоць і любімая, але і ад яе часам хочацца адпачыць…
Сёння ўжо два месяцы ( Read more... )

17.07.2016. Сонца няма. Аблокі ад мора плывуць і плывуць. Думаю, што некаторыя сямейныя, прыехаўшы ў Палангу загараць, цяпер сварацца паміж сабой: “Я ж казала (казаў) трэба ехаць у Іспанію!”, а мы спакойныя, бо мы ехалі сюды проста адпачыць ад нашых будняў і свят.
Па вуліцах адны ходзяць у куртках, другія ў саколках і шортах. Тыя, што ў цёплым, ( Read more... )

16.07.2016. Перад сном даведаліся з сеціва, што ў Турцыі пачаўся вайсковы пераварот, а ў Парыжы загарэлася Эйфелева вежа. Узгадаліся нашы ранейшыя летнія адпачынкі з дзецьмі ў Доме творчасці “Іслач”. Адзін раз паехалі і ў лесе даведаліся, што Гарбачова адлучылі ад улады. Другі раз паехалі. Тады падлодка “Курск” застанула. На трэці раз- у Маскве з ( Read more... )

15.07.2016. Усю ноч ішоў дождж. Здавалася, што наш дом плыве па моры…
У 10.40 выехалі ў Плунге. Дождж сыпле, але час ад часу вызірае сонца з-за аблок. Ехалі праз Крэцінге, дзе мы былі тры гады таму. Глядзеў на ўсё, як на роднае, блізкае душы і сэрцу…
За гадзіну заехалі ў Плунге. Палац Агінскіх. У азярыне плаваюць рыбкі і цвітуць белыя, жоўтыя і ( Read more... )