Вецер з мора раздзьмувае чужыя фіранкі,
Я не маю фіранак, бо люблю, каб багата святла.
Люблю раннія, ды маю познія ранкі,
І ўжо паўгода зусім не ўжываю віна.
Лета ў горадзе прамільгвае хутка,
А ў чужым горадзе - удвая хутчэй ( Read more... )

Літаральна за тыдзень жыццё цалкам перавярнулася ( Read more... )

На нарадзінах Я. два дні таму Т. перадала тое, што хацела падараваць мне на мае нарадзіны паўгады таму - тэкст п'есы, на якую хадзілі разам, глядзелі і пераглядалі. Найлепшы спектакль! "Десять мінут надежды" - пра смерць, каханне, сяброўства, творчасць, адвагу... Перачытваю, чую інтанацыі актораў. Яго больш не ставяць, але цяпер магу ныраць у яго, ( Read more... )

Выдалі Любачку замуж, як змаглі, прыўнеслі ў сціплае свята беларускіх традыцый, і здаецца, не дарма, маладым спадабалася. Але кола сяброў звужаецца - яшчэ адзін вельмі блізкі чалавек знік, схаваны адлегласцю. Пакуль не, але праз пару месяцаў паедзе ў Піцер, каб там застацца. Кола звужаецца і знікае, валасы абразаюцца - чык-чык, вызваляючы ўнутраную ( Read more... )

Учора спазнялася на Арт-сядзібу, на расповед пра нашы назвы сузор'еў, прабягала з Акадэміі праз двары, па якіх гулялі пасля школы. Звыкла - праз абноўлены падворак Акадэміі мастацтваў, звыкла - міма няўцямных застарэлых будаўнічых домікаў, праз брамку, якой даўней не было, але таксама ўжо звыкла, котачка пухнатая міма прайшла, і тут лобам ( Read more... )

Знайшла выпадкова, узростам - год, але ж халера, як актуальна сёння. Аж занадта.

Не пазбыцца цябе,
Як бы я ні хацела -
Чорнай птушкай надзея
З-пад апухлых павек.

І ад крока да крока
Кожны кут, кожны подых
Напамінам кароткім
Захінаюць сусвет.

Адпусіць. Цішыня.
Бесчасоўе чакання
У вільготнае ранне -
Неабходнасць жыцця (с)

( ... )

Заўтра забіраю візу, у нядзелю ад'язджаю ў Варшаву на два тыдні. Ліхаманкава і безнадзейна падбіраю "хвост" татальна недаробленага макета на працы. Мне падаецца, што за час, што мяне не будзе, адбудзецца ўсё самае цікавае. Канцэрты, імпрэзы, яшчэ нешта. Вясна, нарэшце. Не чакаю ад'езду як цуду, салодкай прыгоды, як бывае перад адпачынкам. Можа таму ( Read more... )

Усё ж гэтыя двое, футраныя, канешне, неблагія хлопцы, але не мае. Мой быў Вінцэсь, вось мой - і ўсё тут. І не толькі таму, што спаў са мной, а гэтым - толькі б іх гладзілі
Няма... ужо некалькі месяцаў як няма.
І я сумую па сваім коціку. Ці сабаку, вялікім і разумным. Маці з айчымам, канешне, паспрабуюць выгнаць мяне разам з ім. Таму я жадаю не ( Read more... )

Она сидела на полу ( Read more... )

Што ж, калі не застаецца, каму ныць нікога інтымна-душэўна блізкага (то забылі, то пакрыўдзіліся, то з'ехалі)... Гэта добрая нагода стаць больш моцнай ( Read more... )