Вецер з мора раздзьмувае чужыя фіранкі,
Я не маю фіранак, бо люблю, каб багата святла.
Люблю раннія, ды маю познія ранкі,
І ўжо паўгода зусім не ўжываю віна.
Лета ў горадзе прамільгвае хутка,
А ў чужым горадзе - удвая хутчэй ( Read more... )

Знайшла выпадкова, узростам - год, але ж халера, як актуальна сёння. Аж занадта.

Не пазбыцца цябе,
Як бы я ні хацела -
Чорнай птушкай надзея
З-пад апухлых павек.

І ад крока да крока
Кожны кут, кожны подых
Напамінам кароткім
Захінаюць сусвет.

Адпусіць. Цішыня.
Бесчасоўе чакання
У вільготнае ранне -
Неабходнасць жыцця (с)

( ... )

Тут нешта недапрацавана -
Зноў той жа ўрок,
Збітаю птушкай падаю
Ля чужых ног.
Фарфоравыя мае аскепкі 
На балькон нясі,
Кідай аблокам слепа -
Раптам ды паляціць. 

Агаломшаная, суцішаная. Як, як такое магчыма ( Read more... )

Пад лёгкі шоргат старой дахоўкі 
Дажджом па сценах пустыя думкі. 
Усяму паверу, ды не скаруся, 
Самота ў венах, маркота ў пульсе. 
Адны пытанні, няма адказаў, 
Не маю сілаў шукаць іх болей - 
Лісток таполі ва ўладзе хваляў, 
Змаганне - стома, не хоча болю. 
Адно - чаканне, у схаваных мроях - 
Святло і вернасць, цяпла пяшчоты, 
Выявы казкі з чужых карцінаў, 
А ( Read more... )

Адцяпер
Ты будзеш сядзець на беразе,
выпускаючы караблі, махаць услед,
не знаходзячы болей смеласці
папрасіцца на борт,
бо цябе заб’е “не”.
Яшчэ адно - і ты пойдзеш на дно.
Да халодных рыб, у зяленіва.
Таму - толькі моўчкі на беразе,
далей ад сходаў і рыб.
Раздорваеш парады-крэсіва,
яны падаюць углыб.
Табе не прыдаліся.
Але мо хоць каму, хоць дзе.
З тугою
глядзіш ( Read more... )

Ты носіш сваё сонца з сабой
У кішэньцы пацёртых джынсаў,
Зацята верыш, што ўсё ёсць любоў,
Пакуль каханне ідзе да іншых.

Шлях на працу й назад, у сутонні дні,
Вечарыны зрэдку, пусты канцатыдзень
Сяброў ды сябровак глынае плынь
Пацяплее да лета, нешта новае ўзыйдзе

Толькі ў снах - трасы, трасы,
Гарады як каханкі,
Знітаваныя пасам,
Што парве сонны ранак.

( Стары, але аглядаючы маштабы фаталізму - надта дарэчны )

Асалода -- пісаць алоўкам ( Read more... )

Твой шлях, твая вузкая траса
За краем зімы віруе
Ціха жадаю ўдачы,
Адно толькі Неба чуе.
У восені пах цынамоны,
Аксамітны колер бяздонны,
Сыплю восень у каву -
тры лыжкі,
Бо ты - забаронай спаць
Ты толькі жыві, дзе б ні быў,
Жаночая доля - чакаць