Натхніў адзін дзіўны чалавек
Ты носіш сваё сонца з сабой
У кішэньцы пацёртых джынсаў,
Зацята верыш, што ўсё ёсць любоў,
Пакуль каханне ідзе да іншых.
Шлях на працу й назад, у сутонні дні,
Вечарыны зрэдку, пусты канцатыдзень
Сяброў ды сябровак глынае плынь
Пацяплее да лета, нешта новае ўзыйдзе
Толькі ў снах - трасы, трасы,
Гарады як каханкі,
Знітаваныя пасам,
Што парве сонны ранак.