Прылепы - вёска ў маляўнічай узгоркавай мясцовасці на паўночны ўсход ад Мінска, якую яшчэ называюць “беларускай Швейцарыяй”. Сёння тут будуюць дарагія катэджы і гарналыжныя комплексы, а вось шмат вякоў таму сяліцца ў гэтым краі было не надта многа ахвотных. Рэч у тым, што ледавік, які калісьці сфармаваў тут прыемны воку хвалісты краявід, пакінуў у ( Read more... )

У ваколіцах мястэчка Клецк нават у нашыя часы вельмі папулярна адное паданне. Быццам у вельмі старыя часы, больш за 1000 гадоў таму, тут стаяў адзін вельмі шанаваны ва ўсім наваколлі язычніцкі ідал у выглядзе жаночай постаці. Стаяў ён каля вёсак, якія нават у яго гонар і называліся - Вялікая і Малая Балвань. На беразе рэчкі Балванкі. Але надыйшлі ( Read more... )

Лецяшын - гэта былая ўтульная сядзіба з багатай гісторыяй у самым сэрцы Наваградскага ваяводства Вялікага княства Літоўскага. У 18 стагоддзі гэты маёнтак на ўсход ад Клецка належаў слыннаму наваградскаму ваяводзе Юзафу Несялоўскаму, якому ў свой чарод той дастаўся ў пасаг ад жонкі Катажыны з князёў Масальскіх. У 1788 годзе, у год пачатку Вялікага ( Read more... )

Маёнтак Жабаўшчына ляжыць на магутных маляўнічых пагорках паміж Лагойскам і Радашковічамі на поўначы сучаснага Мінскага раёна. Тутэйшыя мясціны - адны з самых узвышаных ва ўсёй Беларусі. Не так далёка адсюль і Лысая Гара - другі па вышыні ўзгорак нашай краіны. Але вонкавая веліч і прыгажосць гэтых ландшафтаў кампенсавалася, на жаль, неўрадлівасцю ( Read more... )

Гістарычны ландшафт мястэчка Волмы настолькі багаты і разнастайны, што яно напрыклад мае ў сябе адразу дзьве даўнія шляхецкія сядзібы побач. Увогуле ў Волме на працягу ўсёй гісторыі існавала сваеасаблівая “церазпалосіца” ў зямельных уладаннях. Яны закладваліся адно адному, здаваліся ў арэнду, потым выкупаліся ці не выкупаліся, за іх судзіліся ( Read more... )

Живописный холмистый край у истоков реки Волма - земля многочисленных шляхетских застенков и фольварков. Густой россыпью они лежали здесь почти за каждой из неисчислимых крутых гор этого края, иногда лишь перемежаясь с небольшими, обычно на одну улицу, деревеньками. Крупнейшими местечками этой стороны, где десятками еврейских лавочек и сотнями ( Read more... )

Начало здесь.Как уже упоминалось, после восстания 1831 года владелец Толочина Роман Сангушко был подвергнут жестоким репрессиям. На сей раз у него полностью конфисковали все земельные владения, и некоторые из них - такие, как Толочин, - навсегда. Конфискованное местечко было приобретено местным шляхтичем Винсентом Славинским из рода герба Налеч, ( Read more... )

Толочин - местечко на землях древнего Друцкого княжества. Собственно, до самого стародавнего Друцка здесь чуть больше 10 километров по течению реки Друть, на которой стоят оба места. Владел этими землями славный род князей Друцких, чьё происхождение весьма запутанно и доподлинно неизвестно, а сами они желали видеть себя потомками полоцких князей, ( Read more... )

Плодородные поля и сенокосные луга на левом берегу Березины при впадении в неё Гайны ценились землевладельцами с давних пор. Именно этими землями у небольшой деревни Кричин великий князь литовский Витовт вознаградил предводителя одной из татарских хоругвей Найман-бега за его активное участие в Грюнвальдской битве. Татарский князь и его семья ( Read more... )

Между Толочином и Оршей, к югу от местечка Коханово, лежит озеро, которое издавна носило название Глухое. В советские времена кто-то обиделся на историческую топонимику, решил, что негоже именовать эти места глушью, и озеро переименовали в Глубокое. Хотя, конечно же, не исторические названия делают места глухими. Но справедливости ради нужно ( Read more... )