Пра бег. Я зазвычай выходжу на прабежку ўвечары ў мясцовы парк з прыгожым назовам sunset park :) выходжу нават не дзеля фізычнай нагрузкі (хаця і дзеля яе таксама), а каб перажаваць свае думкі, за гэтай справай я не заўважаю як прабягаю ўсю дыстанцыю. А тут я ўчора падчас бегу зразумела, што мне няма пра што думаць 🤦🏻‍♀️ бегчы так цяжэй, але вось я ( Read more... )

Забаўна, але я не магу залагініцца ў жж з кампа ( Read more... )

Хутка год, як я займаюся цялеснай тэрапіяй і медытацыяй (і не толькі гэтым). Часамі мне здаецца, гэта лепшае, што здаралася са мной за апошнія 11 год майго жыцця. А можа і за ўсё свядомае жыццё. Пра гэта трэба ведаць ад маленства. А то атрымоўваецца, што ты нейкім чынам дапаўзаеш да гэтага ў сталым узросце пасля якой-небудзь катастрофы ( Read more... )

Субота. Я прачынаюся ў пакоі сваіх сяброў з мутнай галавой пасля вечара з маргарытай. Так, мне 32, і ў мяне зрэдчас яшчэ такое бывае. Даспаць бы, але ў мяне не выходзіць. Мятны вакуум пакутліва сціскаецца і пашыраецца ўнутры. Мне здаецца, што з адкрытага вакна я чую вясёлыя мужчынскі і жаночы галасы з адкрытага вакна 2га паверху. ( Read more... )

Адна са складаных рэчаў у жыцці - гэта прачынацца ранкам з усведамленнем нечага непапраўнага. Вось ты прачынаешся, яшчэ не сцяміў чаму, але ўжо адчуваеш, як навальваецца гэты цяжар. І думаеш: яшчэ трошку паспаць, але вось бяда, ужо прыгадаў што да чаго і, канешне, паснуць ужо не ў змозе. І трэба з гэтым неяк жыць ( Read more... )

Здаецца, учора адбыўся нейкі зрух. Падазрую, што гэта таму што я ўжо тыдзень пью Trp ( Read more... )

Апошнія N гадоў маё жыццё нагадвае нейкі сюр. А я толькі думаю:"я*аць, гэта са мной адбываецца ( Read more... )

у маёй галаве хаатычна рухаюцца думкі пра потреблядство, густ, сапраўднасць, дзеўчын у цыратах і г.д., але пра гэта пазней, у мяне жахлівы недахоп часу і недасып і самая сапраўдная дэпрэсія ( :( ) - так заўжды бывае, калі спрабуеш адкусіць кавалак паболей. Але мяне вось што цікавіць: куды вось падзець гэтую злосць, што цыркулюе ўнутры? Я раней ( Read more... )

Здаецца, дзесь у пачатку лютага я выдыхнула, і з таго часу не магу ўдыхнуць. Памятаю толькі было вельмі сонечна і зімна, а пасьля мне нібыта бэлька на галаву ўпала. Я дэзарынтавалася, і дагэтуль не ведаю, у які бок куды ісці ( Read more... )

Сёння я прачнулася і адразу пасля таго, як сцяміла колькі часу, стала глядзець, колькі градусаў за бартом - і не паверыла сваім вачам! -32 С па адчуванні! Навошта? За што? Як тут жыць? Гэтыя пытанні не давалі жыцця зрання) У Нью-Ёрку я ўзяла за звычай глядзець тэмпературу па адчуванні. Раней я надвор'ем цікавілася толькі калі збіралася ў вандроўку ( Read more... )