анёлак, што аступіўся ( Read more... )

"Пасля цябе на вуснах цішыня ( Read more... )

( Як шчыра радуюцца жанчыны, калі ўгадваюць мары сваіх мужчынаў... )

"Чужых любіць лягчэй..." - уздыхнула яна. І пайшла шукаць свайго, каб любіць было - цяжэй.

Але на паўдарозе апамяталася: навошта так ускладняць уласную радасць?.. І вярнулася хутчэй любіць лягчэй... Тарыф "Без абавязкаў" зноў спрацоўваў - прынамсі, на сёння - без збояў.

"У цябе прыгожыя рукі, асабліва пальцы... - прамовіла яна, - яны нагадваюць мне рукі фрацузскага скульптара Апеля Феноза..." - "Ты яго ведала?.." - "Не, ён памёр у год майго нараджэння, у Парыжы. Але заўжды не пакідала адчуванне, што ведала, бо пазней, у Барселоне, на праспекце Гаўдзі я дакранулася да яго скульптуры - да Таго, што бяжыць за бурай ( Read more... )

людзі сустракаюцца ( Read more... )

З play.pl на mts.by ( Read more... )

Запрасілі на беларускае тэлебачанне паўдзельнічаць у праграме пра патрыятызм. Седзячы ў студыі зразумела, што насупраць мяне сядзіць адзін з кіруючых кіраўнікоў Бэрэсэму, а поруч - юны камсамолец майго веку, які з'яўляецца і галаўрэдам часопіса з адпаведнай назвай. Пачынаючы свой спіч у кірунку: дазволю сабе не пагадзіцца з папярэдім выступоўцам - ( Read more... )

Дзіўна і лёгка адначасна. Адчуваю, што ўва мне столькі любові, што я - ёсьць любоў (як налепкі ў баптыскай нядзельнай школе, толькі ня "бог ёсьць любоў", а "я ёсьць любоў"). І знутры вялікае сьвятло, такое вялікае, што прамяні ягоныя сягаюць ажно вонкі. І чым бліжэй да нутра, тым гарачэйшае тое сьвятло, тым больш абпальвае і засьціць вочы. І ( Read more... )

Click to view

( Read more... )