Здарылася патрымаць у руках кнігу В.І. Іўчанкава "Беларуская арфаграфія: апавяданні і гісторыі", напісаную для папулярызацыі правілаў беларускай арфаграфіі, зацверджаных законам ад 23 ліпеня 2008 г.

У кнізе ёсць словы, якіх я ніколі не сустракаў: "Рэформа 1933 г. падвынікавала шматлікія намаганні вучоных".
У кнізе ёсць словы, суседства якіх пабуджае ( Read more... )

У сваім слоўніку Насовіч растлумачыў мазур як 'мазаўшанін, чарнарус'.
На што Цвяткоў слушна заўважыў, што гэта не адно і тое ж. Мазуроў, лічыў Цвяткоў, добра ведалі толькі ў Горадзеншчыне.

У 1927 г. Віцебскі аддзел народнай асветы замовіў  800 асобнікаў "Віцебскага краёвага слоўніка" Каспяровіча, каб раздаць яго настаўнікам.

Гэта ў яго прачытаў пра Платона і Дыяніса Сіракузскага.
Адзін з нашых першых славістаў савецкага часу. Сур'ёзны навуковец і мяркуючы па ўсім сімпатычны чалавек.
Нарадзіўся ў Яраслаўлі, скончыў Маскоўскі універсітэт. Артыкул пра яго ў папулярнае выданне можна назваць "Расеец, які стаў беларусам".
Пяць ягоных прац (пераважна рэцэнзій) уключыў у ( Read more... )

Тут будуць сабраны тыя некалькі (1, 2, лепш, вядома, 10 або 20, але не больш; падказкі з удзячнасцю прымаюцца) засведчаных у гісторыі выпадкаў, калі, разважаючы пра спрэчку нейкага пісьменніка і лінгвіста, нейкі беларускі лінгвіст бярэ бок пісьменніка, а не лінгвіста ( Read more... )

Выпадкова прачытаў гэта адно за адным ( Read more... )

За процістаўленне навукі і пісьменніцтва мне яшчэ наківалі б ( Read more... )

разглядаецца тут

Трохі рызыкоўная тэма “пісьменнікі як недругі лінгвістаў”, “пісьменніцкае як вораг лінгвістычнага”, закранутая ў першым допісе пра Янкоўскага, тым не менш вартая, хай пакуль пункцірнага, працягу ( Read more... )

Пра Янкоўскага можна напісаць яшчэ раз.
Унутраны матыў - Янкоўскі мяне “трымае”. Мінулы допіс быў прысвечаны яму як “стаўпу пэўнага напрамку”. А гэта толькі частка Янкоўскага ( Read more... )