Мы сыдзем.
Мы будзем. Мы будзем.
Як рэкі. Як дрэвы. Як зоркі.
На самых высокіх пагорках.
Як вецер.
Як згадка аб цудзе.

Мы сыдзем і вернемся зноўку.
Мы сыдзем і вернемся - вер мне.
Ня возьмем ні нож, ні вяроўку -
адверне!..

Мы сыдзем - і вернемся ў травах...
Лугамі, што сонцамі мрояць.
Анёлы нам крыкнуць: “Брава!” -
і ўзброяць.

Мы сьнегам сыдзем паталым
і звонкімі ( Read more... )

( ЗДАНІ )

На вуліцы сьнежаньскай
яны елі ільдзяныя памаранчы.
А потым...
Ён хукаў на яе схаладнелыя пальцы.
А потым...
Ён набыў ёй кветку
сінюю, як ліхтарык.
А потым...
Ён назваў яе "дзеткай"
і пацалаваў у ружовы тварык.

І нават анёлы ў нябёсах
заўзелі:
"Давайце, давайце!.."
А ён цалаваў яе пальцы.
І яны памаранчы елі.

Ішоў 1997... Мне было гадоў 12-13. У сям'і бракавала грошай. Адзін з маіх крэўных моцна хварэў - і на лекаванне патрэбны былі вялікія сродкі, якіх проста не было адкуль узяць. Бабуля Валя (па кудзелі) прапанавала напісаць ліст да айцу Аляксандру Надсану  і даслаць яму сваю першую кнігу вершаў "Кроў Сусьвету" - мо зможа хоць нейкім чынам ( Read more... )

( У РЭДАКЦЫІ )

1. Каля дарагой сэрцу варшаўскай цукерні поруч з Палітэхам... Фота для білборда :)

( Read more... )

( НА ЭМІГРАЦЫЮ )

( ДЗЬВЕ ДУШЫ ПАД АДНЫМ ПАРАСОНАМ )

…Ад берага белы, як сьмерць,
сплывае апошні паром…
І чайкі, нібы на падпітку,
каменьнем куляюцца ў мора, -
паэты так келіх куляюць, -
і хвалі іх млява люляюць,
забітых птушыным горам.

І Нехта
у шэрым, як порах,
стаіць па-за мною ценем.
Ня прывід. Ня здань. Не трызьненьне.
Кладзе ён руку на плячо.
І робіцца мне пякельна.

Са мною праводзіць жыцьцё
( Read more... )

1. Кушадасы. Эгейскае мора. Ліпень-2008

( Read more... )