Зімовыя памаранчы

[valjaryna]

На вуліцы сьнежаньскай
яны елі ільдзяныя памаранчы.
А потым...
Ён хукаў на яе схаладнелыя пальцы.
А потым...
Ён набыў ёй кветку
сінюю, як ліхтарык.
А потым...
Ён назваў яе "дзеткай"
і пацалаваў у ружовы тварык.

І нават анёлы ў нябёсах
заўзелі:
"Давайце, давайце!.."
А ён цалаваў яе пальцы.
І яны памаранчы елі.