Ռայխենբախ կամրջի մի կողմում Ֆրաունհոֆերշթրազեն է, մյուսում՝ Օհլմյուլերշթրազեն ( Read more... )

( Read more... )

Ալեքսանդրան վախենում էր գերմանացի տղամարդկանցից: Իմ ենթադրությունը չի, ինքն էր խոստովանել:Իսկ ինքը գերամուհի էր՝ էն էլ թունդ գերմանական ընտանիքում մեծացած:  Երբ ծանոթացա հետը, ընկերը լեհ էր: Լեհաստանում էր ապրում, հեռավորության վար էին հարաբերություններ պահպանում: Երբեմն գնում-գալիս էին իրար մոտ: 
Երբ առաջին անգամ տեսա էդ տղային, ապշել էի: ( Read more... )

Էսօր սկսեցի լրացնել Սոնյայի «մանկական հուշատետրը»: Էնքան եմ գրել... Ամեն-ամեն ինչ: Իր բոլոր, մինչ հիմա եղած «առաջին անգամների», իր նորաստեղծ խառնվածքի ու մնացած ամեն ինչի մասին: Եվ դեռ լիքը գրելու եմ՝ իր մեծանալուն զուգահեռ ( Read more... )

Հորական տատիկիս հետ շատ էի կապված ու բազմիցս գրել եմ նրա մասին: Դե քսանվեց տարի միասին ենք ապրել, քիչ չի կապվածություն ստեղծելու համար ( Read more... )

1983 թ. ամառ, Ռուսաստան, Գագրա, Սև ծով
Ես՝ բոբիկ, ավազի վրա: Արև, ջուր... Հարևանի ռուս տղան՝ ջրային մեծ օղակով: Բերանումս՝ անսովոր թաց համ... «Ծովի ճաշն ինչ աղի են սարքել...»: Կներեք, բայց ստիպված եմ մեջը հետ տալ:

1990 թ. ամառ, Ռուսաստան, Անապա, Սև ծով
Տարիքս առած՝ տասը տարեկան: Մեր բակում՝ լիքը ռուս կին: Ծանոթություն մեդուզների հետ: Ափին՝ դելֆինի ( Read more... )

Նոր մեկի վախեցած գրառումը կարդացի, որ «թուղթ ու գիր» է գտել, և նմանատիպ մի դեպք հիշեցի: :)) Պատմությունը մոտ քսան տարվա հնություն ունի: Իննսունականների սկիզբ: Ես մի տասը տարեկան էրեխա: Էն ժամանակ մեր բակի Գևորիկի հետ թիմային հակամարտության մեջ էինք: Ես մեր թիմի առաջնորդն էի, ինքը՝ իր թիմի: Իսկ թե թիմերը ինչով էին զբաղված, դա հեչ կարևոր չի, ոչ էլ էն ( Read more... )

Դպրոցն ինձ համար տեղով մեկ սարսափ էր: Եթե երջանիկ պահեր էլ ունեցել եմ, ապա դրանք եղել են միջին դպրոցական շրջանում: Թե կրտսեր, թե ավագ դպրոցն անտանելի էին: 
Երևի որ մանկապարտեզ գնացած լինեի, դպրոցն ավելի հեշտ տանեի: Իսկ էսպես ձեռքերի վրա պահած, կյանքից բեխաբար էրեխեն մեկ էլ ընկնում է սովետական դպրոց: Սթրես: Էն էլ թե ինչ սթրես:
Մինչև հիմա հուշերիս մեջ ( Read more... )

Ուսանողական մի լավ ընկեր ունեի՝ Տիգրան Դոբրովոլսկի, որի հետ կապը վաղուց կորել է: Շատ ուրախ ու պայծառ մարդ էր, վրայից ոնց որ լույս թափվեր: Մի անգամ հարցրեցի, թե երբ է ծնունդը: Իր մեծ ժպիտով ասաց. «Իմ ծնունդը ե՞րբ կարող էր լինել ( Read more... )

Պետրան  չունի համակարգիչ, հեռուստացույց, բջջային հեռախոս: Նա դեռ ուղարկում է թղթով նամակներ և բացիկներ, իսկ ուրիշներից ստացածները կուտակում ննջասենյակի սեղանիկի վրա, որտեղ դրված են փոքրիկ զարդատուփեր՝ կիսաբաց կափարիչներով ( Read more... )