У наступныя разы буду задумвацца перад тым, як дапамагаць людзям ( Read more... )

Хай некаторыя жч-таварышы не надта падабаюць рознага кшталту музыку, але я часам без яе проста не магу. Вось, напрыклад, апошнім часам не слухаў амаль нічога, бо не было магчымасці: дадому прыходжу позна, там бы пад'есці паспець - і ў ложак, стары тэлефон накрыўся, а на новым 2 песні :) Смешна сказаць, на апошніх двух канцэртах паслухаў болей песен ( Read more... )

Ёсць такія моманты ў жыцці, калі ніякіх словаў у ніякай мове не знойдзецца, каб поўнасцю апісаць тое, што адчуваеш у гэтыя моманты.
...Вечар нядзелі, апошні вечар першага месяца вясны. Учора ў маёй бабулі, Валянціны Федасееўны, той, што жыве ў Крывым Розе на Украіне, быў дзень нараджэння. 80 гадоў. У суботу я, ёлуп, патэлефанаваць не паспеў, але ( Read more... )

Чытаць Караткевіча - гэта як вандраваць па цэлым свеце, па свеце пачуццяў, думак, мрой ды фантазій; гэта як акунацца ў мора новых словаў, фраз і сэнсаў; гэта як адчуваць, што сапраўды займаешся нечым сэнсоўным і прыемным. Чытаць Караткевіча -  гэта лунаць у метафізіцы нерэальнасці і рэальнасці. Чытаць Караткевіча - гэта крута ( Read more... )

На нейкі час застаўся зусім адзін. Каця ўкаціла ў Кіеў з сяброўкай 25 хвілін таму, адтуль іх шлях ляжыць у Адэсу. Мая ж вандроўка пачнецца толькі 6 жніўня. Мы працягнем вывучаць Заходнюю Украіну, наведаем Вужгарад, Мукачава, Чынадзіева. Гэтыя тры дакладна, а вось астатняе залежыць ад абставін і настрою.
Цяжкія і непрыемныя пачуцці, спадзяюся, хутка ( Read more... )

 Такім чынам, я нагадваю сабе сьпіраль, якой прыходзіцца ўставаць-нахіляцца, хадзіць-ездзіць туды-сюды, ніяк не надбаўшы супакою і сэнсоўнае напоўненасьці.
Я ненавіджу ваенкаматы. Мала таго, што ўжо тры разы туды наведаўся, дык гэта яшчэ далёка не канец. Ненавіджу Быхаў. Цень арміі навісла нада мной. Падаецца, што туды спецыяльна бяруць а)здаровых, ( Read more... )

Наушнікі на вушах, а хочацца, выратаваць і вочы, і валосьсе, і кожную часьцінку свайго цела. Хочацца ўвогуле зачыніцца ў самім сабе і на кожны грукат па абалонцы адказваць: "Personne" альбо не адказваць нічога. Гэтыя людзі, гэтая прастора памерам у 10 квадратных метраў мяне даканалі. На гарызонце туман. А мне ізноў хочацца сьмяяцца.
Сюды мне ( Read more... )

Мой графік жыцьця стаў зусім ідыёцкім. Мае думкі не могуць спыніцца на чымсьці адным, а ў выніку аказваюцца абсалютна глумнымі і залішнімі. Мае жаданьні хоць і зусім маленькія, аднак занадта вялікія для выкананьня. І прастора майго існаваньня трымціць пад зрокам цнатлівых анёлаў, рызыкуючы паменьшыцца да памераў цэлага Космаса.
Вучоба, думкі, мроі, ( Read more... )

Нібыта згаладалы зьнявечаны воўк узрызацца з жэрсьцю ў Яе, аддаючы ўсе думкі і інтэнцыі, плянуючы і верачы. Новы плённы сэнс, вызначаны шляхам ружаў і мілых думак. Што з гэтага атрымаецца?

 На жаль, такіх момантаў падсьвядома і несьвядома чакаеш заўсёды. Калі сканчваюцца казкі...
"...дело не в тебе. И даже не во мне. А, как ты правильно написал, в расстоянии и во времени". 
"...Ты совершенно удивительный человек и ты сможешь сделать любимую девушку счастливой. Я знаю, что у тебя все будет хорошо, только не сломайся, а оставайся собой. 
( Read more... )