Са мною адбываюцца дзіўныя прыемныя метамарфозы, і віною ўсяму адзін чалавечак!:-)

 На жаль, такіх момантаў падсьвядома і несьвядома чакаеш заўсёды. Калі сканчваюцца казкі...
"...дело не в тебе. И даже не во мне. А, как ты правильно написал, в расстоянии и во времени". 
"...Ты совершенно удивительный человек и ты сможешь сделать любимую девушку счастливой. Я знаю, что у тебя все будет хорошо, только не сломайся, а оставайся собой. 
( Read more... )

Ну вось і набліжаецца канец ліпеня.Хтосьці скажа, што хутка, а мне падаецца, што зараз час для мяне нібыта і спыніўся, бо гэты ліпень ужо цягнецца немагчыма доўга. Мабыць, таму што я жыву цяжкімі мэтамі. І незгасальнаю сьвячою мне сьвеціць надзея чаканьня.А чаканьне заўсёды такое працяглае...
Калі нехта яшчэ не глядзеў, вельмі раю фільм братоў ( Read more... )

 Ну вось так, я не прымаю лёгкасьці. Колькі ўжо было такіх выпадкаў? Аднак я не матэматык, я сутнасна іншая істота, якая імкнецца да апошняга даказаць найперш не сабе, што магчыма дасягнуць сваёй мэты, разглядаючы ў якасьці апошняй навакольнае існае. Мінакі, вядома, самыя разумнейшыя людзі і дарадцы, ды толькі іх варта ўспрымаць чымсьці кшталту ( Read more... )

 Vos Janačka i pajehala nazad u Varšavu... Pralaceli 48 pryjemnyh gadzin, jakija umiascili ū siabie jojny dzien naradžennia, sviata goradu, pieramogu Germanii nad argentyncami i šmat roznyh cudnyh drobiaziaū. Velmi spadziajusia, što Mahileū, gety kraj svietu, spadabaūsia joj z jago lahodnaj cišynioj i spakojem, razbaūlenymi čaroūnymi pacalunkami ( Read more... )

 Ужо пазаўчора я быў на дзіцячай чыгунцы, якая завезла нас у Сасновы бор, бачыў парад нявест, "размаўляў" з вавёркай у парку Чалюскінцаў, слухаў жывое рэгі, бачыў, як тупарылы французкі судьдзя залічыў гол Фабіану пасля гульні рукамі...гэта быў цудоўны дзень...Нядзеля. 20 чэрвеня 2010 году.

А на гэтую песню я штосьці падсеў...)

 Hetyja dni velmi važnyja,u pieršuju čarhu dla mianie. Mienavita joj ja abaviazany ū apošni čas dušeūnym spakojem,usmieškaj i ūvogule radasciu. Maje siabry i znajomyja taksama velmi dapamahajuc, adnak tut sprava krychu inčaja, bo roznyja čakanni pryvodziac da roznych vynikaū. Tut sprava zusim inšaja, i haj heta moža nekamu padacca prosta ( Read more... )

Учора быў можна сказаць сапраўды выдатны вечар. Да мяне ў госьці завітала сяброўка Яна з Варшавы, з якой мы два тыдні пазнаёміліся ў Вільні на канферэнцыі. Ну як у госьці - па дарозе дамоў у Кіраў - яна прыпыняецца ў Мінску, Маскве. За тры з паловай гадзіны я пасьпеў паказаць ёй толькі бібліятэку, вакзал, галоўны корпус БДУ, новы факультэт ФМА,   ( Read more... )

 
ЯНА назвала нас гульнёй...ЯНА абвесьціла сябе пераможцай...ЯНА выдаляе мае запісы, не адказваючы на іх...ЯНА ў добрым настроі ідзе новаю дарогаю новага жыцьця ў новым годзе...Але галоўнае, каб у ЯЕ было ўсё файна...


( Read more... )

Учора пасля футбола ў метро я сустрэў ЯЕ. Два дні я не чуў, не бачыў ЯЕ, а тут вось так выпадкова (а хутчэй за ўсё - невыпадкова) і пачуў, і ўбачыў...На штосьці гэтакае я разлічваў раніцаў, калі пісаў ЁЙ верш са сваімі словамі, якія не пасьпеў сказаць, калі раздрукоўваў яго...Сэрца ведала. Самым цяжкім было аддаць яго ЁЙ, бо ад мяне ЯНА зараз ( Read more... )