Nov 29, 2010 01:14
Мой графік жыцьця стаў зусім ідыёцкім. Мае думкі не могуць спыніцца на чымсьці адным, а ў выніку аказваюцца абсалютна глумнымі і залішнімі. Мае жаданьні хоць і зусім маленькія, аднак занадта вялікія для выкананьня. І прастора майго існаваньня трымціць пад зрокам цнатлівых анёлаў, рызыкуючы паменьшыцца да памераў цэлага Космаса.
Вучоба, думкі, мроі,страхі, межы і прусакі пад нагамі...
жаданьні,
час,
думкі,
сэнс,
жыцьцё