Երկուշաբթի առաջին անգամ կյանքիս մեջ գնացել եմ ԱԺ` նիստը լուսաբանելու: Շենք մտած-չմտած էս ոստիկանը կպավ, թե վերնազգեստը պետք է հանել, թողնել հանդերձարանում: Գրիշան մինչեւ գնաց-հանեց, ես էս ոստիկանին մի լավ հակաճառեցի. ասում է` մեր ռեժիմն է, պիտի հանվեք: Դե արի ու մի ասա: Չհանեցի, իհարկե ( Read more... )

Տխրեցի, որովհետեւ չէր լացում ֆիզիկական ցավից, չէր լացում, որովհետեւ ահագին փող էր ծախսելու: Լացում էր, որովհետեւ որպես կին տրորված էր արդեն: Ու դեռ մի մատ երեխա էր ( Read more... )

Էս օրերին բոլորը հանկարծ սկսեցին խոսել մեր` ռուսներին քծնելու, ռուսի ստրուկն ու «հարճը» լինելու մասին: Քաղաքականությունը մի կողմ, Մեդվեդեւի գլուխը` քարը: Ինձ որ առանձնապես չի մտահոգել/ոգեւորել իր ՀՀ գալ-գնալը ( Read more... )

 Մի որոշ ժամանակ առաջ ինձ շատ շտապ պլաստիկ վիրաբույժ էր պետք: Փնտրտուքներս նախ սկսեցի ինտերնետում, որքան էլ տարօրինակ չէ: Մի կայք գտա doctors.am, դուրս շատ եկավ` բոլոր կամ էլ հայտնի, երևելի պլաստիկ վիրաբույժների անուն-ազգանունները, աշխատավայրը, հեռախոսի հասցեն ու էլփոստի հասցեները գրված էին ( Read more... )

 Մի քանի շաբաթ շարունակ Լայսթենի լուսանկարներից մեկն էի ինտերնետում ման գալիս. աճուրդային նախնական գները մահացու աստղաբաշխական էին, իսկ անվճար տեղադրածներն էլ դե հասկանալի է, որ շատ-շատ վատն էին:

Բայց որ մի բան ուղեղս է մտնում, կպչում-մնում է, դուրս չի գալիս: Մի սիրուն օր էդ նկարը տեսնում եմ «Արվեստի աշխարհ» խանութում, որը ոնց հասկացել եմ միակն է, ( Read more... )

«50 մլն լսարան ապահովելու համար ռադիոյից պահանջվել է 38, հեռուստատեսությունից՝ 13, ինտերնետից՝ 4, iPod-ից՝ 3 տարի, իսկ ահա Facebook սոցիալական կայքից պահանջվել է ընդամենը 9 ամիս 100 մլն լսարան ապահովելու համար, իսկ ներկայում այն 400 մլն-ից ավել օգտատեր ունի և փաստորեն, եթե պետություն լիներ, ապա կլիներ աշխարհում երրորդը։ Բերված վիճակագրությունը ( Read more... )

madhab -ի մոտ կարդացի ծանոթացնելու եւ ձեռք սեմելու էթիկայի մասին ու հիշեցի իմ ամենամեծ ԴԱՐԴԸ:

Հավաքված է լիքը մարդ /դե տասը, տասից ավելի/, ու նրանց մի մասի հետ շատ մետրիմ ես, մի մասին վերաբերվում ես նորմալ, մի մասին էլ չես համակրում: Ու շատ տարածված սովորություն է, որ ամեն նոր եկածը հերթով բոլորին պաչելով գնում է: Բայց, գրողը տանի,  ի՞նչ է պետք անել, եթե ( Read more... )

( Read more... )

Հազարից մեկ խմբագրությունում հեռախոսին եմ մոտենում ու ամեն անգամ մի հավես պատմություն է ստացվում: Էսօր մի կին էր զանգել ( Read more... )

Համերգի ժամանակ մենք մի կողմից էինք տժժժժժում, մյուս կողմից էլ մի ուրիշ խմբով ջահելներ էին. իսկ մեր մեջտեղում մի խելոք տղա էր նստած` մեն-մենակ, ոչ գվվում էր, ոչ բվվում, տեղ-տեղ գլուխն էր տմբտմբացնում: Ճիշտն ասած` մեղքս էլ էր գալիս. էս ոտքի վրա էի, ինձ համար շարժվելու տեղը նույնիսկ շատ քիչ էր, իսկ ինքը... Ինձ թվում էր, թե կաշկանդվում էր, չէր ( Read more... )