Տխրեցի, որովհետեւ չէր լացում ֆիզիկական ցավից, չէր լացում, որովհետեւ ահագին փող էր ծախսելու: Լացում էր, որովհետեւ որպես կին տրորված էր արդեն: Ու դեռ մի մատ երեխա էր
( Read more... )
Ես որ մի երեք-չորս սալոն գիտեմ, որտեղ տատու անում են, իսկ անհատ տատու անողներ կան, ինչքան ուզես: Էլ չխոսեմ նրանց մասին, որ ինքնուս են ու աշխատում են ինքնաշեն գործիքներով:
Հըմ, հետաքրքիր էր... Փաստորեն, փոշմանողները քիչ չեն... Դաջվածքների հարցը մի տեսակ հակասական է. մի կողմից դա բնորոշ է հիմնականում դեռահասներին, դե, հիմնականում էդ տարիքային շրջանում են տարվում դրանով ու հաճախ էնպիսի դաջվածքներ անում, որոնց համար ավելի հասուն տարիքում կարող են փոշմանել, ու դրանից կարելի է եզրակացնել, որ էդ տարիքում չարժե դաջվածք անել, որովհետև չմտածված լինելու հավանականությունը մեծ է, բայց մյուս կողմից էլ մեծ տարիքում սովորաբար նման ցանկություն չեն ունենում մարդիկ, որ մի հատ էլ ավելի մտածված դաջվածք անեն։
Իհարկե, ամեն մարդու իրավունքն է իր մարմնի հետ վարվել էնպես, ինչպես ցանկանում է, բայց դե հաստատ արժե անելուց առաջ մի լավ կշռադատել ու համոզվել, որ հետագայում չես փոշմանի։ Չնայած ես, ճիշտն ասած, դաջվածքի գեղեցկությունն առանձնապես չեմ էլ հասկանում։ Բայց եթե գեղեցիկ կամ հետաքրքիր էլ համարեմ ինչ-որ դաջվածք ու պահի տակ ցանկություն ունենամ մարմնիս ինչ-որ մասում ունենալու, դրա անդարձելիության մասին միտքը (դե, լրիվ անդարձելի չի գուցե, բայց շատ դեպքերում համարյա էդպես է) հետ կպահի. ես անդարձելի բաներ չեմ սիրում։ :)
Հետաքրքիր է. աշխարհը կլոր է ու միտքն ամենուր.զուգահեռ ենք մտածում... Մի քանի ամիս առաջ մի թեթեւ խրատական պատումիկ գրելիս այս իրավիճակին մոտ ակնարկ էլ էի նշել, չնայած այսպիսի իրավիճակի ականատես չեմ եղել... Շնորհակալություն. գրածս մի կողմ էի դրել՝ կարծելով ոչ մեկի պետք չի լինի...
Դաջվածքների մեջ ոչ մի անբարոյական բան չեմ տեսնում, ինչպես նաև ոչ մի իմաստ: Համենայն դեպս ինձ համար: Դաջվածքները լռիվ ուրիշ (միգուցե աֆրիկյան) մշակույթինն են, որին ես չեմ պատկանում: Ես դա այդպես եմ ընկալում:
Comments 12
(The comment has been removed)
Reply
(The comment has been removed)
Reply
Դաջվածքների հարցը մի տեսակ հակասական է. մի կողմից դա բնորոշ է հիմնականում դեռահասներին, դե, հիմնականում էդ տարիքային շրջանում են տարվում դրանով ու հաճախ էնպիսի դաջվածքներ անում, որոնց համար ավելի հասուն տարիքում կարող են փոշմանել, ու դրանից կարելի է եզրակացնել, որ էդ տարիքում չարժե դաջվածք անել, որովհետև չմտածված լինելու հավանականությունը մեծ է, բայց մյուս կողմից էլ մեծ տարիքում սովորաբար նման ցանկություն չեն ունենում մարդիկ, որ մի հատ էլ ավելի մտածված դաջվածք անեն։
Իհարկե, ամեն մարդու իրավունքն է իր մարմնի հետ վարվել էնպես, ինչպես ցանկանում է, բայց դե հաստատ արժե անելուց առաջ մի լավ կշռադատել ու համոզվել, որ հետագայում չես փոշմանի։ Չնայած ես, ճիշտն ասած, դաջվածքի գեղեցկությունն առանձնապես չեմ էլ հասկանում։ Բայց եթե գեղեցիկ կամ հետաքրքիր էլ համարեմ ինչ-որ դաջվածք ու պահի տակ ցանկություն ունենամ մարմնիս ինչ-որ մասում ունենալու, դրա անդարձելիության մասին միտքը (դե, լրիվ անդարձելի չի գուցե, բայց շատ դեպքերում համարյա էդպես է) հետ կպահի. ես անդարձելի բաներ չեմ սիրում։ :)
Reply
Այդքան էլ չէ... Օրինակ՝ ծնողն իրավունք չունի այնպես վարվել, որ դրանից իր երեխան տուժի։ Եւ այլն :)
Reply
Reply
Reply
Մի քանի ամիս առաջ մի թեթեւ խրատական պատումիկ գրելիս այս իրավիճակին մոտ ակնարկ էլ էի նշել, չնայած այսպիսի իրավիճակի ականատես չեմ եղել...
Շնորհակալություն. գրածս մի կողմ էի դրել՝ կարծելով ոչ մեկի պետք չի լինի...
Reply
Reply
Reply
Leave a comment