Մանկությանս ընկերը  շատ երկար տարիներ Իսպանիայում ապրելուց հետո Հայաստան էր եկել: Հանդիպեցինք, մի քիչ քայլելեցինք, հետո «Ջազվե» մտանք:  Հենց դռան մուտքի մոտ  մի կիսագրագետ աղջիկ /հավանաբար` մենեջերը/ առաջներս կտրեց. «Սեղան ե՞ք պատվիրել, թե՞ ինչ-որ մեկի հետ եք պայմանավորված»: Ասացինք` ոչ պայմանվորված ենք, ոչ էլ սեղան ենք պատվիրել: Էդ աղջիկն էլ ( Read more... )

Ջղայնացած եմ: Ու պատճառն էլ իսկական ապուշություն է, բայց դե հոգուս վրա հասավ ( Read more... )

Մեկ-մեկ անկեղծորեն չեմ հասկանում, թե հայ տղեքի ռաբիս լինելուց ինչի են բողոքում հենց էն աղջիկները, ովքեր, մի օր տեսնում ես, որ իրենց նկարագրած մի ռաբիսի թեւը մտած կամ ձեռքը բռնած պտտվում են ամբողջ քաղաքով մեկ ( Read more... )

Գրողը տանի, աչքդ ուր գցում ես, Եվրատեսիլից են խոսում: Չեմ հասկանում, թե էս ով էր պարապ մնացել կամ էլ ում փողերն էին ավելցուկ տալիս, որ էս ժողովրդի բեյնը նոր բան գցեց ( Read more... )

Կյանքիս երկու անշունչ ընկերներիցս մեկը ձայնագրիչս է: Ընտանիքիս բարի կամքով ես ձայնագրիչ ունենալու հաճույքը զգացի մինչեւ մասնագետ դառնալս: Հենց առաջին կուրսի առաջին կիսամյակի կեսերին պապայի հետ գնացինք ու ինձ համար էն ժամանակի ամենալավ ձայնագրիչներից մեկը առանք:  Կուրսում մատների վրա հաշված մարդիկ ունեին ձայնագրիչ, ու դրանց թվին ես էլ ավելացա ( Read more... )

Չեմ հասկանում, թե մարդիկ ինչ սրտով են ծիծաղում Վարդան Պետրոսյանի ներկայացումների ժամանակ: Էդ աստիճանի ուժեղ սարկազմի, որ մինչեւ հոգուդ խորքը հասնում է, ես դեռ չեմ հանդիպել: Չէ, իսկապես որ առաջին վայրկյանին բերանդ բացում ու լիաթոք ծիծաղում ես, բայց վայ էդ ծիծաղիդ, սիրտդ մղկտում է իրականում:

Էսօր հեռուստատեսությամբ նրա ներկայացումներից մեկը նայեցի ( Read more... )

Ձմեռային իմ տոները սկսվում են դեկտեմբերի վերջին: Նախ ամսի 29-ին նշում եմ ծնունդս, հետո արդեն Նոր Տարի, Սուրբ Ծնունդ, Հին Նոր տարի ( Read more... )

Տարվա մեջ երեւի երկու անգամ էլ չեմ շուկա մտնում, բայց էդ ամեն անգամը մի իսկական սթրես է արժենում: Ամեն կողմից կանչում են, ինչ-որ բան առաջարկում, մեկից խնձորի գինն ես հարցնում, մյուսը կողքից իր խնձորն է գովում, "քեզ համար" գին գցում ( Read more... )

Մեջբերում եմ սեքսապաթոլոգ, հոգեթերապեւտ, Երեւանի պետական բժշկական համալսարանի դասախոս Մարատ Զաքարյանի խոսքը ( Read more... )

Վարսավիրանոցի սպասասրահում նստած ժուռնալ էի թերթում: Մատնահարդարս դեռ չկար, պայմանավորված ժամից շուտ էի գնացել: Կողքիս մի երիտասարդ կին նստեց: Մի քանի րոպե լուռ նստելուց հետո, սկսեցինք խոսել իրար հետ, ծանոթանալ, քիչ հետո` նույնիսկ մտերմանալ ( Read more... )