Տոներդ շնորհավոր, համով ջան :)
Ձմեռային իմ տոները սկսվում են դեկտեմբերի վերջին: Նախ ամսի 29-ին նշում եմ ծնունդս, հետո արդեն Նոր Տարի, Սուրբ Ծնունդ, Հին Նոր տարի:
Երբ փոքր էի, ես իմ ծնունդով հանդերձ մարդկանց ոտի տակ էի ընկնում, խանգարում. դե նեղ պահին, երբ ընտանիքս կոտորվում էր Նոր տարվան պատրաստվելով, իսկական փորձանք էր մի խումբ մանր-մունր մարդկանց տուն կանչելը, տոն սարքելը եւ այլն: Մանկապարտեզն ու դպրոցն էլ էդ օրերին արդեն էլ չէին աշխատում, թե չէ մի տորթ ու մի քիչ անուշեղեն տանել-հյուրասիրելով հարցը հեշտ լուծվում էր:
Բայց դե մերոնք /ուտեմ ձեզ, միևնույնն է` ձեզ շատ եմ սիրում/ ինձ չնեղացնելու համար ամեն ինչ անում էին, որ տոնս չանտեսվեր: Պաշտոնապես ծնունդս նշում էին կամ դեկտեմբերի կեսերին /15-20 ընկած ժամանակահատվածում/ կամ էլ Նոր տարվա օրերին: Հենց դրա համար էլ չէի սիրում Նոր տարին, ո~նց չէի սիրում: Բարեկամները առաջին հերթին Նոր տարին էին շնորհավորում, հետո հիշում իմ տոնի մասին:
Բայց մեծանալուս զուգահեռ ստացվեց այնպես, որ ամեն տարի սկսեցի ավելի լավ նշել, քան նախորդ տարիներին: Դպրոցն ավարտելու վերջին ու ուսանողական առաջին տարիներին տոնս կազմակերպում ու իսկական զվարճանք էին սարքում էն շատ համով ու ամենալավ ընկերներս :) Գիտեմ, որ ինձ կարդում եք /չնայած բլոգ չունեք/, շատ եմ սիրում բոլորիդ, շատ-շատ-շատ: Միշտ երախտապարտ եմ լինելու ձեզ: Ինչ լավ էր, էդ մի հոգսից ազատել էիք ինձ:
Իսկ հիմա... Էդ հոգսը ես եմ հոգում, ու կարողանում եմ էդ օրը վայելել ինքս ինձ, իմ յուրօրինակությունը: Հասկանալ ու սիրել ինձ մինչեւ հոգուս խորքը: Ու շնորհակալ լինել Աստծուն, որ ինձ էսքան անուշ է ստեղծել, որ հաջողակ ու բախտավոր կյանք է տվել:
Հիմա էլ Ընտանիքը շարունակում է տոնս նշել նախկինի պես` կամ դեկտեմբերի կեսերին կամ էլ Նոր տարվա օրերին` էս մեկ: Գործընկերներս նռան գինով խմում են կենացս` երկու: Իսկ ես ազատ եմ` էդ օրը անել մտքիս եկածը, ու անում եմ /բնականաբար, ամենալավ ընկերների հետ/` էս էլ երեք: :))))))))
ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈւԹՅՈւՆ
Երբ փոքր էի, ես իմ ծնունդով հանդերձ մարդկանց ոտի տակ էի ընկնում, խանգարում. դե նեղ պահին, երբ ընտանիքս կոտորվում էր Նոր տարվան պատրաստվելով, իսկական փորձանք էր մի խումբ մանր-մունր մարդկանց տուն կանչելը, տոն սարքելը եւ այլն: Մանկապարտեզն ու դպրոցն էլ էդ օրերին արդեն էլ չէին աշխատում, թե չէ մի տորթ ու մի քիչ անուշեղեն տանել-հյուրասիրելով հարցը հեշտ լուծվում էր:
Բայց դե մերոնք /ուտեմ ձեզ, միևնույնն է` ձեզ շատ եմ սիրում/ ինձ չնեղացնելու համար ամեն ինչ անում էին, որ տոնս չանտեսվեր: Պաշտոնապես ծնունդս նշում էին կամ դեկտեմբերի կեսերին /15-20 ընկած ժամանակահատվածում/ կամ էլ Նոր տարվա օրերին: Հենց դրա համար էլ չէի սիրում Նոր տարին, ո~նց չէի սիրում: Բարեկամները առաջին հերթին Նոր տարին էին շնորհավորում, հետո հիշում իմ տոնի մասին:
Բայց մեծանալուս զուգահեռ ստացվեց այնպես, որ ամեն տարի սկսեցի ավելի լավ նշել, քան նախորդ տարիներին: Դպրոցն ավարտելու վերջին ու ուսանողական առաջին տարիներին տոնս կազմակերպում ու իսկական զվարճանք էին սարքում էն շատ համով ու ամենալավ ընկերներս :) Գիտեմ, որ ինձ կարդում եք /չնայած բլոգ չունեք/, շատ եմ սիրում բոլորիդ, շատ-շատ-շատ: Միշտ երախտապարտ եմ լինելու ձեզ: Ինչ լավ էր, էդ մի հոգսից ազատել էիք ինձ:
Իսկ հիմա... Էդ հոգսը ես եմ հոգում, ու կարողանում եմ էդ օրը վայելել ինքս ինձ, իմ յուրօրինակությունը: Հասկանալ ու սիրել ինձ մինչեւ հոգուս խորքը: Ու շնորհակալ լինել Աստծուն, որ ինձ էսքան անուշ է ստեղծել, որ հաջողակ ու բախտավոր կյանք է տվել:
Հիմա էլ Ընտանիքը շարունակում է տոնս նշել նախկինի պես` կամ դեկտեմբերի կեսերին կամ էլ Նոր տարվա օրերին` էս մեկ: Գործընկերներս նռան գինով խմում են կենացս` երկու: Իսկ ես ազատ եմ` էդ օրը անել մտքիս եկածը, ու անում եմ /բնականաբար, ամենալավ ընկերների հետ/` էս էլ երեք: :))))))))
ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈւԹՅՈւՆ