Сябру Алесю

Хтось правасуддзе вяршыць (ці вершыць?),
нехта здароўем людзей заняты…
А мы з табой пішам вершы -
самы бязглузды занятак.

Людзі на нас пазіраюць строга:
"Блытаешся пад нагамі, лузер!"
Маўчым у адказ, нябогі,
рыцары хворае музы.

А як над намі запаляць свечкі, -
скажуць: "Не згасне імя ў народзе!.."

І будуць нас помніць вечна -
( Read more... )

Дождж не ўдаўся.
У пыл, ледзь прыбіты,
ногі не хочуць ступаць зусім.
Нахадзіўся.
Вярну вось забытае
і нашчыцца буду толькі ім…

…Што, брат, зноў цябе перамкнула?
Існае, кажаш, - гэта тлум і дурман?
Хлопча, кінуў бы ты варушыць мінулае -
новага там нічога ж няма.

    Калі-нікалі так хочацца выдаць жаданае за існае.

***

"Ты паглядзі, сцішкі чытае, пала."

Аўтобус утаропіўся ў мяне

і дзядзьку да таго страхотна стала,

што папаўзлі мурашкі па спіне.

Нядобрыя пагляды, быццам пугай,

хвастáлі па нагах і па плячах.

"Прыб'юць жа недавяркі недалугу", -

запанаваў у галаве адчай.

Папраўдзе, я спалохаўся найболей

вось ( Read more... )

Абурэў, пісака. Калі раней быў проста лаканічным, то цяпер стаў увогуле лапідарным.

Няхай жыве лянота! І разам з ёю - дрэвы.

***

Ціха!

Ты бачыш - ля райскага палісадніка

валтузяцца душы?

Ну вось. Так і думаў:

душышча праведніка

душыцу грэшніка...

(Угу. Душыць).

***

...і верш нарадзіць не ў стане,

і ўсё, што ні злепіць, - крывое.

Не, творцам ( Read more... )

Адзін з вершаў, што прапанаваў для чарговага выпуску "Брамы":

***

"Звысоку так глядзець а ці ж прыгожа?

Няўжо настолькі моцна састарэў,

што не пазналі хроснага Сярожу?"
         …І загайдаліся галовы дрэў.

"Ой як цікава!" - зашаптаў падлесак.

Сышліся ўсе тутэйшыя звяры

зірнуць на канаплястага падлетка,

што гэты бор калісьці сатварыў.

"А дзе ж той ( Read more... )

***
Мы гуляем з табой у сквош:
ты - мячом і ракеткай,
я - асадкай і словам.
Мы разам гуляем у сквош...
Мінакі пазіраюць на нас,
круцяць пальцам ля скроні:
каму вы гуляеце, хлопцы ( Read more... )

***

На пенсію дзядзька сыходзіць без выслугі,

але ўсё яшчэ марыць

не сядзець, а рабіць:

"Эх, каб мне хто

тапарышча выстругаў,

дык пайшоў бы я людзям

хаты рубіць!"

(Увогуле-то напісана сіе не пра нейкага абстрактнага дзядзьку, а пра аднаго сяргея як пра пісаку :)).

     Кажуць, творчы крызіс у графамана азначае, што хворы паправіўся. У такім разе, на жаль, з надыходам восені хвароба мусіла да мяне вярнуцца...

***

Наракай цяпер хоць да знямогі

на бясконца насмешлівы лёс...

Мне быў кінуўся хохлік пад ногі

у той год, як я стол перарос.

Прастарэкаваць, зрэшты, не буду,

раскажу, як яно і было:

цэлы месяц хлапчыну ад ( Read more... )

***

Вечар.

Вы кажаце, сонцам захад заліты?

Вы ўсё яшчэ верыце,

што гэты гуд шматгалосы - вецер?!.

Вечар.

Анёлы паляць

нашы пустыя малітвы.

Футбол-14

Узгадаванаму на фіналах Кубка ЕЧ,

як там рулявалі

Аякс, Баварыя і Ліверпуль

(у нас тады "дралі" ўсіх кіяўляне),

мне

хочацца доўга ўжываць абсцэнную лексіку,

калі назіраю сярмяжныя гульні

вакол сімферопальскай "Таўрыі",

ФК "Севастопаль"

і зборнай крымскіх татар…