Няхай жыве...
Абурэў, пісака. Калі раней быў проста лаканічным, то цяпер стаў увогуле лапідарным.
Няхай жыве лянота! І разам з ёю - дрэвы.
***
Ціха!
Ты бачыш - ля райскага палісадніка
валтузяцца душы?
Ну вось. Так і думаў:
душышча праведніка
душыцу грэшніка...
(Угу. Душыць).
***
...і верш нарадзіць не ў стане,
і ўсё, што ні злепіць, - крывое.
Не, творцам ніколі не стане
асобіна з рабскай крывёю.
***
Зноў доля мяне абламала
(эх, шчасця няма на зямлі!):
прынёс букіністам Купалу,
а тыя яго не ўзялі.