Крызіс
Кажуць, творчы крызіс у графамана азначае, што хворы паправіўся. У такім разе, на жаль, з надыходам восені хвароба мусіла да мяне вярнуцца...
***
Наракай цяпер хоць да знямогі
на бясконца насмешлівы лёс...
Мне быў кінуўся хохлік пад ногі
у той год, як я стол перарос.
Прастарэкаваць, зрэшты, не буду,
раскажу, як яно і было:
цэлы месяц хлапчыну ад пуду
ратавала намарна сяло.
Не Васіль-эскулап, вечна п'яны,
і не бацюшка Маркіян -
крываносая Дзяна (Дзіяна)
адваўхвіла. І я акрыяў.
“Хохлікі-хохлі, каб вы кожны дзень па адным дохлі”...
Рэшту даўняй наіўнай замовы
я пранёс цераз безліч падзей
і не ведаў пра сэнс яе новы:
шэпчуць людзі яе - ад людзей!
Зноў ад жаху руда ў жылах стыне,
(цётка Дзяна, ты мне там прабач),
калі чую, як з д'яблавай скрыні
замаўляе ватоўнік-мурлач:
“Хохли, хохли, чтоб вы каждый день...”