Справа простая як тры капейкі.

Накіраваў неяк разам зь сябрам заяву ў Барысаўскае раённае адзьдзяленьне Менаблсаюздруку. Мэта - дамагчыся вяртаньня газэты “Барысаўскія навіны” ў шапікі. Быццам бы, нейкая лібэралізацыя - чаму б не паспрабаваць зрабіць добрую справу?

Адказ на заяву мы не атрымалі. Нейкая пані, якая прадставілася начальніцай ( Read more... )

“Признавайтесь! Травку не везете с собой?”, - такім пытаньнем некалькі дзён таму сустрэла мяне Беларусь у асобе яе мытніцы з падфарбаванымі вачыма.

Кожнае вяртаньне з-за мяжы для мяне няпростае.  Быццам, у шэрую імглу правальваесься з галавой, рукамі і нагамі. Зямлістыя твары, злыя, бясколерныя вочы, фуражкі і каляныя боты памежнікаў, шыфер, піўбар ( Read more... )

Пачынаю сумнявацца ў тым, што я патрыёт. Занадта шмат мне не падабаецца ў маёй краіне, каб я мог сказаць, што люблю яе. А дакладней, усё цяжэй пералічыць тое, што мне ў ёй падабаецца.

Найпершае і адзінае расчараваньне - людзі.

Я па-свойму разумею, чаму многія зьяжджаюць зь Беларусі. Зьяжджаюць перадусім ад людзей, якія насяляюць нашую краіну. ( Read more... )

Самыя сьвятыя людзі ў Беларусі - намесьнікі па ідэалягічнай і выхаваўчай працы. І не пераконвайце мяне ў адваротным! Гэта такая асаблівая парода людзей. Людзей, якія гатовыя выпраменьваць сьвятасьць ад 8-00 да 17-00 з панядзелка па пятніцу, уключаючы дзяржаўныя сьвяты.

Я захапляюся імі. Яны нерэальныя. Яны ня лаюцца матам, яны не ўжываюць сьпіртное ( Read more... )

Учора ў мэдычным цэнтры ЛОДЭ пазнаёміўся з маладой сям’ёй, якая з другой спробы атрымала, нарэшце, магчымасьць па Green Card зьехаць у ЗША. Яны праходзілі мэдагляд - неабходную працэдуру для атрыманьня амэрыканскай візы. Мужчына займаецца вытворчасьцю вокнаў, жонка-мастачка цяжарная, выхоўваюць двухгадовую дачку. Быццам бы, усё ў іх у парадку - ( Read more... )

З усімі не перазнаёмісься, усім у душу не залезеш, каб ацаніць усе глыбінныя нетры духоўнага багацьця кожнага паасобнага індывіда. Дый непатрэбна мне гэта. Мне б зьмясьціць у сабе ўсіх маіх сяброў і знаёмых, каб не пакрыўдзіць каго няўвагаю.

Таму сотні і тысячы людзей, што мільгацяць перад вачыма штодзённа, ацэньваю візуальна. На жаль, ацэньваць ( Read more... )

Чуеце, а гэта і ёсьць прынцып “аднога вакна”, калі трэба адстаяць чатыры чаргі ў розныя вокны, каб атрымаць збаёданы раней талён папярэджаньняў да правоў кіроўцы?

Ці прынцып "аднога вакна" на МРЭА ДАІ не распаўсюджваецца? Дарэчы, я ледзь ня ўМРЭА ў гэтых чэргах...

Праяжджаў сёньня ўзбоч Барысаўскага кансэрвавага заводу, які займаецца “производством и реализацией плодоовощных консервов, соков, напитков безалкогольных, вина плодового, крепленого, крепкого”.

Прадукцыя для кагосьці важная, а для некага неверагодна карысная. Напэўна, прыемна папіць з тэтрапака бярозавага купажу пад назвай “Хлебный аромат” ці іншых ( Read more... )

Людзі з рЫгіёнаў любяць Менск. Самыя культурныя людзі з рЫгіёнаў абагамляюць Менск. Шырокія, хоць і шумныя праспэкты. Шырокія, хоць і нямытыя вітрыны. Шырокія, хоць і тупаватыя амапаўцы.

Шырокі горад.

Пасьля вузкіх вулак тых гарадоў, дзе самым культурным людзям з рЫгіёнаў жывецца найлепш, Менск здаецца палётам у космас. Рэгулярны выхад на менскую ( Read more... )

Паўгадзіны таму мне патэлефанаваў афіцэр міліцыі сп.Верхаводка (т.8-029-6852710) з Загараднага (sic!) адзьдзелу ўнутраных справаў Барысава. Досыць назойліва выказваў, праўда, у прыстойнай манэры, жаданьне сустрэцца, каб абмеркаваць “некоторые вопросы”.

Сустракацца зь ім я адмовіўся, таму Верхаводку давялося тлумачыць па тэлефоне прычыны росту ( Read more... )