Пырскі сліны ( Read more... )

Некрафілія.

Ты нараджаеш прозу.

Ты нараджаеш вершы.

Кажуць, пошлая поза?

Кажуць, што ты не першы?

Кажаш што ты не свежы,

Пахнеш чарвямі й гноем?

Што ж, перасоўцы межаў

Скончыцца трэба запоем.

Годзе давіцца прозай

Ды захлынацца сказам!

Лепей зганяй за дозай

Ды надышыся газам.

Выжмі апошнія сілы,

Выжмі да самага донца!

Хай чытачы-некрафілы

Трахнуць падохлае сонца ( Read more... )

Ён - тубылец, панове, ён - папуас.

Нафта скуры ды іклы-каралі.

Ён вас хоча, паненка, жадае ён вас,

Вы кагосьці яму нагадалі.

Ён вас любіць такою, якая вы ёсць,

Ён вас любіць з ікрой і з бананам,

І з карыцай, і нават з шафранам…

А пасля, абласкаўшы апошнюю косць,

А пасля, выціраючы рукі аб поўсць,

Ён падумае, сыта і вяла:

“Ах, спадарыня! Добра ды мала!”

У гразі загразае снежань,

Мочыць святы калядная слота.

За акном - стабільная мешань.

Снег - адно на рэкламных фота.

Хтосьці ў Свіслач закідвае вуды,

Хтось на Хануку вучыць каббалу,

Я ж яліны сячы не буду,

Сам пакрочу да Санты ў Шамбалу.

Паўночны полюс і лапландская тундра-

Для дзяцей даверлівай публікі

Файна выдумаў нехта мудры

Выцягваць рознаплямённыя ( Read more... )

Ён прыйшоў не на досвітку

Ён прыйшоў калі біла гадзіну

Ён прыйшоў і гадзіннікі віскнулі

Ён прыйшоў пад сцягам папараці

Ён прыйшоў пад штандартам восені.

І ніхто яго не спыніў

І ніхто яго не сустрэў

Ён прынёс крамянёвыя пацеркі

Ён прынёс нефрытавыя дываны

Ён прынёс світкі попелу

Ён прынёс косці сясцёр

Ён прынёс рэшткі кніг

І ніхто яго не сустрэў

І ніхто з ім ( Read more... )