Дзікасць...
Ён - тубылец, панове, ён - папуас.
Нафта скуры ды іклы-каралі.
Ён вас хоча, паненка, жадае ён вас,
Вы кагосьці яму нагадалі.
Ён вас любіць такою, якая вы ёсць,
Ён вас любіць з ікрой і з бананам,
І з карыцай, і нават з шафранам…
А пасля, абласкаўшы апошнюю косць,
А пасля, выціраючы рукі аб поўсць,
Ён падумае, сыта і вяла:
“Ах, спадарыня! Добра ды мала!”