* * *
У Дан Робін* паедзем з табою на рэчку,
на заход паглядзець бездакорны і вечны...
Пад нагамі пясок будзе сонцам сагрэты
сыдуць смутак і боль, раствароныя летам...
Там на беразе знойдзем умоўнасць жывую,
дзе не хлусіць ніхто і ніхто не пануе....
Вечар сцята абдыме свабодай маўчання,
будзе дзіўна, пад'юдна, -- а магчыма звычайна...
А рака, яна ведае
(
Read more... )