А у Вене вясна! Рэдка ходзяць трамваі... Ні маўчаць, ні крычаць...
Назіранне рэалій... Чыста вымыты брук... Дзеясловы надхнення я бяру для сябе, не хаваю дзіўлення...
Невядомы прастор... Горад светлы, сталічны... Гонар бачу яго, фарбаў лёс гарманічны... Моцарт, Клімт, хто яшчэ...? Мне падкажуць павольна... Неба, Вена, вясна... Адчуванне бяздоння...
Густаў Клімт "Эмілія Флёге"
Помнік Моцарту