Ідзе схаваная вайна

Той, хто любіць. Той, хто ненавідзіць

Як казаў Камю, “мы занадта доўга жывем”, каб гэтак настойліва не заўважаць зьменаў. Маю на ўвазе не новабудоўлі і, на жаль, ня зрухі насельніцтва ў кірунку ператварэньня ў нацыю, культуру, народ. Маю на ўвазе такую дробязь, як уласнае разуменьне таго, што з намі адбываецца. Асабліва пасьля апошніх прэзыдэнцкіх “выбараў”.
( Read more... )

Чаму “францускія штучкі” ў НН-1910 ці “Толькі не гавары маёй маме” ў НН-1995 не карабацяць вока, а “шмаравідла” ў НН 2000-х выклікае грэблівасьць, быццам чытаеш не манітор, а сьценку ў вакзальнай прыбіральні?

Аказваецца, рэч тут зусім не ў “шмаравідле”, а ў той цывілізацыйнай плятформе, на якой едзе сёньня першая беларуская газэта з рысункамі.
( Read more... )

Глёбуса не ўзялі ў пэн-клюб. А што там раблю я?

Пасьля ўчорашняй сустрэчы зь Някляевым у ЭГУ пачуў, праходзячы праз кулуары, “его программы то я так и не услышал”... Дзіўна чуць і чытаць абстрактна-паліталягічныя камэнтары да беларускай сытуацыі як да “нармальнай”, быццам тут можа быць нейкая барацьба праграм. Тут -- барацьба мэнталітэтаў, прыродаў, харызмаў. Каму прыйдзе ў галаву пытацца ( Read more... )

Быў на сустрэчы Някляева ў ЭГУ. Людзей найшло столькі, што давялося сядзець на падлозе. Някляеў жывы, харызматычны, вясёлы, кажа што адчувае. Бачна, што ў палітыку пайшоў дзеля культуры, а не для нейкай грантадаўчай схемы, сваёй партыі, помсты, грошай, да чаго мы ўжо прывыклі. Напісаў на выбары верш, які сьведчыць, што ён -- майстар. Ніхто іншы з ( Read more... )

Правапісную разнастайнасьць я магу параўнаць з разнастайнасьцю вясковай забудовы. Тая самая вёска, але ў ёй нам сустракаюцца стараветныя хаты, акуратныя сацыяльныя дамкі, сядзібы новага часу. Мы праходзім міма і ўсчынаем заўсёднае абмеркаваньне, дзе б я жыў або ня жыў. Аграгарадкі зь іх самапрэзэнтацыяй сьціпласьці і незаможнасьці гаспадароў амаль ( Read more... )

У закліку “Говори правду!” мне чуецца расейскі мэнтальны пасыл. Хочацца дадаць праз коску: “ссука, а то ( Read more... )

Дваццаць гадоў нашы дзеячы “дзеля паразуменьня” пераходзяць з народам на “русский изык”. А народ усё не разумее й не разумее. Дваццаць гадоў не прымае. І ніколі, думаю, ня прыме. Бо чамусьці ў большасьці працягвае лічыць роднай мовай беларускую. Таму нашы дзеячы яму як бы й ня нашы ( Read more... )