За людськими мірками ми вже тиждень (десь так) знаходимось тут.
Тут, де море прокидається з досвітнім ранком, а ми лише розповзаємося у сни. Стомлені і гедь знесилені. .
Тут, де ми живимо у рожевому будиночку, візуально лялькового кварталу. Тут, де оточують люди, які наразі є частинками одного великого складового.
Тут, де вже зародився і
(
Read more... )