Стаяць у натоўпе 13-15-гадовых дзевачак і хлопчыкаў было вельмі дзіўна, хоць і нечаканасьцю такое ўзроставае абмежаваньне аўдыторыі і не назавеш. Lumen гэтакі расейскі N.R.M.: пратэстная лірыка, неблагая музыка зь неабходнай колькасьцю агрэсіі, запамінальная назва. Толькі ідэалягічны падмурак не такі ўстойлівы, як у старажылаў беларускага року ( Read more... )

Стаю на прыпынку ля вакзалу, а побач бяжыць цягнік. Божа, як я люблю цягнікі! І хіба можна патлумачыць, чаму я іх люблю? Можна адшукаць гучныя эпітэты, трапныя мэтафары… Казаць пра сталёвую моц і непахісную накіраванасьць руху… ці параўноўваць цягнік з часам… Але гэта ўсё дарма, бо я проста люблю цягнікі. Так жа проста, як люблю ULIS, які граў у ( Read more... )

Апранаючы ўпершыню зь вясны швэдар, атрымаў нейкае дваякае пачуцьцё: здаецца, і скончыліся любыя цёплыя дні, наперадзе зіма, але потым зноўку вясна-лета… Жыцьцё ўвесь час такое - нешта робіш, чагосьці чакаеш. А поласы чорна-белыя бягуць… Часам сам вінаваты ў гэтым. Але нават асэнсаваньне сваіх памылак робіць чалавека лепш. І ня можа чалавек быць ( Read more... )

Неяк балакалі з Шумам аб сім-тым і ён узгадаў гурт «Последние танки в Париже» і адказ Аляксея Ніканава ў інтэрвю на пытаньне «што такое каханьне»:«Это слишком обширный вопрос. Любовь… Вещь, много чего в которой есть. Нельзя её определить одним словом, или книжкой. Это недостаточность. Если недостаточно, то это и есть любовь. Другими словами, любовь ( Read more... )

Некалькі гадоў працуючы ў Інтэрнэце з кліентамі «на адлегласьці», магу скласьці невялічкую просьценькую градацыю па іхных запатрабаваньнях ( Read more... )

Раней, у дзяцінстве, я заўсёды чакаў на лета, калі пачыналіся вакацыі, калі можна было ўвесь дзень бегаць на вуліцы, гуляць у футбол; калі яскрава сьвяціла сонца, калі можна было прачынацца а 12-ай; калі можна было глядзець увесь дзень тэлевізію; калі можна было сядзець ноччу на гаўбцы з бабуляй і глядзець на неба ( Read more... )

Ізраільска-лібанская вайна яшчэ доўга будзе галоўнай тэмай спрэчак сярод аналітыкаў, журналістаў, жч-юзэраў… Занадта цяжкае і спрэчнае пытаньне. Я вось ня вельмі добра ведаю гісторыю ўзаемаадносінаў гэтых краінаў, хаця іслямска-іўдэйскі канфлікт працягвае рап'ём лезьці ў вочы ня першае дзесяцігодзьдзе ( Read more... )

Вяртаючыся дахаты ўбачыў шмат людзей ля дарогі. Потым убачыў аўтамабіль ля якога ляжаў чалавек… Жыцьцё бывае надта кароткім… Увесь час чагосьці імкнешся, штосьці шукаеш, а потым - бац… і ўсё ( Read more... )

Сонца, гарбата ці кава, апошнія навіны на Euronews… Колькі такіх ранкаў было ў жыцьці. Ды й зараз амаль тое самае, толькі вось навіны ўсё радзей і радзей гляджу. Але сёньня ўсё ж уключыў тэлевізар - за тры хвіліны пасьпеў убачыць вайну, труны, руіны на Бліжнім Усходзе, канфрантацыі ў парлямэнце Італіі, праблемы на Ўкраіне, крызісы ў іншых краінах. ( Read more... )

Люблю я дождж, але не люблю хмарнае неба… Неяк моцна я залежу ад сонца - мне добра, калі яно зьзяе, асьвятляючы сваімі промнямі бляклае жыцьцё. Між іншым люблю і вецер, асабліва такі ядраны, як сёньня: спыняешся, зачыняеш вочы, адкідваешся крыху назад, астуджаеш ускіпелую галаву… Шмат чаго я люблю, шмат чаго супярэчыць пры гэтым іншым рэчам ( Read more... )