Вужыны кароль гэтай ноччу між лесу ўзвышаецца,
над цёмным балотам пад месяцам-срэбрам звіваецца.
Машыны за сем кіламетраў сігаюць сігналячы,
і шматпавярховікі спяць, па балконах ледзь палячы.
А змеі звіваюцца ў срэбныя кольцы-арнаменты,
і дрэвы-вужакі сплятаюцца ў ноты-пастаменты.
Вужыны кароль, ён без яду, у спакойным рэгламенце
з-пад веек глядзіць,
(
Read more... )