Мы яшчэ вельмі часта жывем былым, напрыклад 19 стагоддзем. Задаемся пытаннем: што стварае нас як асоб? Грамадства, этнас, асяроддзе, палітычная сістэма, бацькі. Шмат адказаў, але ўсе гэтыя адказы ўжо не актуальныя. 19, максімум 20 стагоддзе веіць у гэтай праблематыкай, але гэта праблематыка непакоіць нас, цярушыць самыя глыбокія струны душы ( Read more... )

Канешне, сказаць, што гэты год быў цікавы - як амаль нічога не сказаць. Авіякатастровы, землятрусы, ахвяры на Гаіці, Смаленская катастрофа. Але як Аватар звёў вынікі кіно амаль пазамінулага года да самаго Аватара, так беларускія выбары прыхінулі ў памяці амаль усе падзеі такога цяжкага і з тым, такога абнадзейваючага года ( Read more... )

За тое, што здарылася ўчора не можа быць дараванне. Тыя хто білі, хто фальсіфікавалі, хто аддавалі загады павінны атрымаць свае 15 год баланды. Яны паказалі свой агідны твар, твар злачынцаў і злодзеяў. Цяпер трэба ціснуць на ўрады краін, каб тыя ў сваю чаргу ціснулі на гэтых выблюдкаў, бо людзей могуць пасадзіць на 15 год, самых лепшых людзей гэтай ( Read more... )

Я доўга аналізаваў гісторыю змены таталітарных рэжымаў. Звычайна, ў параўнанні з жыццём чалавека яны даволі доўга цягнуцца. Зрэшты, колькі ім не цягнуцца яны заўсёды сканчаюцца. Прычым сканчаюцца надзвычай нечакана. Нешта пачынае адбывацца навокал. Нейкія змены празрыстымі ніткамі ахутваюць наваколле, людзей, прастору і час. Гэта не значыць, што ( Read more... )

Чытаючы жж, мне часам падаецца, што натоўпы неадэкватаў з мінск бая і будаўнічых форумаў нейкім дзіўным чынам перасяліліся ў фрэндленту і цяпер актыўна папулярызуюць свой стакгольмскі сіндром.

Опубликовано с m.livejournal.com.

 Учора хадзілі пагуляць у Jack-Club. Нічога сабе такое месца, хіба толькі можна паліць у зале, што даўно як бы не камільфо. Апынулася, што ўчора быў дзень страхаўшчыка, і п'яныя страхаўшчыкі крыху палілі наваколле. Бліжэй да дванаццатай стала зусім цікава і весела ( Read more... )

 Памятаю як у 2006 сярод тых падзей віраваў верш Хадановіча. Ён быў пастмадэрнісцкі, але ўсесюдны. Як сапраўдны постмадэрнісцкі твор ён быў прапітаны добрым букетам іроніі. Як твор масавай культуры, ён быў шматразова тыражаваны. Яго павесілі на сцену ля выхаду з офіса пэн-цэнтра, яго друкавалі ў газетах, яго посцілі ў ЖЖ і яго чытаў перад натоўпам ( Read more... )

 Нажаль большасць вашых знаёмых не здольны падтрымліваць з вамі дастаткова шчыльныя сувязі, каб схопліваць змяненні ў вашым жыцці і асобе, менавіта таму яны ведаюць вас такім, якім сустрэлі ў пэўны прамежак вашага жыцця ( Read more... )

я проста ў шоку як людзі вядуцца на інфармацыйныя ўкіды. усё ж сапраўды, чалавек верыць у тое, у што хоча паверыць ( Read more... )

Гэтыя бясконцыя акцыдэнцыі да дабра не прывядуць. Бывае нешта афіцыруе, афіцыруе, а потым мінае і ўсё. Магчыма, некаму соладка думаць пра саюз пісьменнікаў, ці пра Някляева і яго абавязкі, камусьці хочыцца думаць пра магчымасці творцаў і каньяк. адкажу прама, я не супраць, мне і каньяк і творцы да спадобы. Але, з гэтага але ўсё і пачынаецца, а ( Read more... )