Գուցե գա մի օր, երբ ես տուն մտնելիս բանալիները չշպրտեմ անկողնու վրա, ու հետո` ծածկոցը հանելիս, տնով մեկ դրանք չզրնգան…

Գուցե գա նաև էն օրը, երբ լվացվելուց հետո թաց-թաց դեմքով ու ձեռքերով դուրս չեմ գա լոգասենյակից` փնտրելով թղթե անձեռոցիկները…

Թերևս կգա նաև էն օրը, երբ որևէ մեկին զանգելուց ողջույնիս չի հաջորդի «Շա՞տ եմ խանգարում»-ս…

Ու երևի կգա էն ( Read more... )

Էս այբուբենս, թերևս, ամենատառապածն է... Բառեր, որոնք ալտերնատիվ չէին հանդուրժում, բառեր, որոնք պիտի տեղ գտնեին էստեղ ու անգամ վերջին վայրկյանին խմբագրվեցին...Երևույթներ ու մարդիկ, ովքեր լցրեցին 2018-ս ( Read more... )

Բառարաններից մեկը Խ տառով մոտ 5000 բառ առաջարկեց...

5 հատ ՝ հազար խայթից մինչև խաթր, խոլից մինչ խորթ, խղճից մինչև խրամատ...
Ու էդ 5000-ի մեջ իմ համար կղզիանում, առանձնանում է է՜ն մեկը..
Բառարանն ի բացատրություն դրա առաջարկում է լիքը ուրիշ բառեր՝
✓ Սրտի բորբոք, եռանդ, աշխույժ:
✓ Գորով, սեր:
✓ Հոգեկան տանջալից ապրում՝ հուզում մեկի հավատարմության՝ ( Read more... )

/այբուբենի հետքերով, որ 2017-ից սիրուն եկավ 2018 ու արանքում հիշեց 2014-ի էէէէն խորհուրդը/...

Ասում են, Տիգրան Պետրոսյանը Բոտվիննիկի հետ աշխարհի չեմպիոնի կոչման համար մրցամարտին նախորդող 3 տարիների ընթացքում ոոոոոչ մի անգամ չէր խախտել ռեժիմն ու անգամ ամանորի գիշերն էր հրաժարվել շամպայնից: Ու հետո, երբ նրան հարցրել են, թե «մի՞թե շամպայնի մեկ գավաթը ( Read more... )

Գայանեոտ 2017-ս․․․ Էն որ ես ինձ համար խնդիրներ եմ ստեղծում ու հետո հերոսաբար դրանք հաղթահարում։
Հաղթահարումը  2018-ի ջանին մնաց․․․

Ա - Արևակարոտ
( Զգացած, ապրած, տեսած )

Էն մարդն, ում ես աստվածացնում էի ժամանակին, իր գրեթե յուրաքանչյուր խոսքում օգտագործում էր «ինքնաբավ» բառը...

իսկ ես աստվածացնում էի՝ չ՛ինքնաբավ...

Նա, ով իմ կյանքում շատ-շատ բան փոխեց, տակնուվրա արեց մտքերս, ապրած ու մանավանդ՝ չապրած 30 տարիներս, ասում էր՝ «էգո՛դ սանձիր»...

իսկ ես կարոտում ու խանդում էի՝ էգոիստաբար...

***

ես էդպես էլ չսովորեցի ( Read more... )

«Հիշողությունները չեն համարակալվում ոչ ըստ այբուբենի, ոչ՝ ըստ կարևորության, նրանք զարթնում են անքնությամբ տառապող հիվանդների նման՝ բոլո՛ր ժամերին ( Read more... )

Կարոտի գույնը՝
Ծովի կանաչն է,
Կարոտի ձայնը՝
Ճայի հառաչ,
Կարոտի ուղին՝
Քո բոբիկ ոտքի
Թաց ոտնահետքն է,
Իմ ոտնահետքից՝
Մի քիչ՝առա՜ջ ..

Նինա Դանիելյան

Կարոտիս գույնը...
Կարոտի՛ գույնը՝ բազմագույն, մարդագույն...
Հիշում էի, որ ժամանակին գրել եմ էդ մասին: Վստահ էի՝ կապույտն է:
Չէ
Անգամ կարոտիս գույնն է փոխվել:

Dangxuan-ն ասում է՝ իր կարոտագույնը կանաչ է ( Read more... )

Մեկն ասաց՝ ես քո պես ուժեղ չեմ, որ… Մյուսն էլ թե՝ հաղթող տեսակ ես…
Իսկ ես հո գիտեմ՝ զգում եմ. ոչ ուժեղ եմ ու ոչ էլ հաղթող՝ սև-ա-գիր եմ...
Անսովոր, տարօրինակ զգացում է սևագիր լինելը... Բայց՝ բնական…
Ու դրա կողքին արհեստական մաքրագիրը գուցե սիրուն, բայց հաստատ անկենդան է երևում, անդեմ…
Իսկ եթե ոչ սևագիր, այլ փորձ՞,-հարցրեցին…
Փորձը գույն չի ունենում ( Read more... )

Ես մահից չեմ վախենում…

***

Եթե ինձ հարցնեն՝ որն է ինձ համար որևէ ֆիլմի ամենասարսափազդու տեսարանը, ես կհիշեմ «Բանգկոկ Հիլթոնը», բանտի բակում Մենդիի ու Բիլիի գնդակահարության կադրը, մահապատժի սյունին գամված Մենդիի ոտքերով հոսող մեզը…

Ու ես, միևնույն է, մահից չեմ վախենում:

Էդ ֆիլմը 94 կամ 95թթ-ին եմ տեսել՝ 8-9 տարեկան էի… Ու մեջս խարիսխ գցեց վախը հնարավոր ( Read more... )