Ես մահից չեմ վախենում…

***

Եթե ինձ հարցնեն՝ որն է ինձ համար որևէ ֆիլմի ամենասարսափազդու տեսարանը, ես կհիշեմ «Բանգկոկ Հիլթոնը», բանտի բակում Մենդիի ու Բիլիի գնդակահարության կադրը, մահապատժի սյունին գամված Մենդիի ոտքերով հոսող մեզը…

Ու ես, միևնույն է, մահից չեմ վախենում:

Էդ ֆիլմը 94 կամ 95թթ-ին եմ տեսել՝ 8-9 տարեկան էի… Ու մեջս խարիսխ գցեց վախը հնարավոր ( Read more... )

ուզո՜ւմ եմ ( Read more... )

Ասում է՝ դու չես ուզում ինձ հետ ավելի մտերմիկ հարաբերությունների անցնել, որովհետեւ վախենում ես, թե մարդիկ կիմանան ( Read more... )

Մարդու առօրյայում միշտ մի պատահական անցորդ պիտի լինի ( Read more... )

Քա՜նի օր է մտածում եմ...
Էսօր էլ՝ ( Read more... )

«Շատ գեղեցիկ տառապանքների մեջ ես... Ամեն մարդու տրված չէ: Բայց ժամանակը սարսափելի զորավոր է ու ամեն ինչ կդնի իր տեղը»...
Քիչ առաջ ինձ շատ հարազատ մի մարդ էր ասում:
Համ ուզում եմ հավատալ՝ ախր շա՜տ լուսավոր մի գիծ կա էս ամենում. տառապանքը գեղեցիկ է, սարսափելին էլ՝ կարգավորող: Մյուս կողմից էլ՝ արդյո՞ք ուզում եմ, որ էդ «սարսափելի»-ն զորավոր լինի ու ամեն ( Read more... )

«Վարդուշին կզարգես, որդեւ քուկդ է: Վարդուշին կզարգես, էրեխեքիդ կզարգես... Ընչի՞ կյանքիդ մեջ մե անգամըմ ինձի չե զարգել»...
Նոր «Մեր մանկության տանգո»-ն էի նայում:
Ի՜նչ տարորինակ հոգեբանություն է...
Վախենում էլ եմ մտածեմ. կցավի:
Տեսնես հիմա էլ էդպես մտածողներ կա՞ն:

Единственный возможный вариант женской дружбы- это когда обе держат друг друга за горла.
2 րոպե առաջ TV-ով լսեցի... Կատեգորիկ համաձայն չեմ... Չանցավ...
Չնայած՝ մեկ-մեկ ես էլ եմ մտածում, որ կանացի ընկերություն գոյություն չունի... Չկան հավերժական թշնամիներ ու բարեկամներ - կան հավերժական շահեր: Ցինի՞զմ... Տարբերակ է

Быть женщиной очень трудно хотя бы потому, что в основном приходится общаться с мужчинами

Մի հարյուր տարի առաջ, երբ դեռ արմֆուտբոլային հովերով էի թռչում, Ջոզեֆ Քոնրադի էս արտահայտությունն էի ընտրել որպես ֆորումում իմ ստորագրություն.. Էդպես էի մտածում: Ես՝ ֆորումում ու ֆորումից դուրս՝ մարզադաշտերում, հիմնականում արական սեռ ներկայացուցիչների հետ ( Read more... )

( Read more... )