5.11.2014. Прыходзіла аўтарка. Ёй даўно за семдзесят. Гаворачы пра выданне кнігі, раптам перапынілася і сказала: “У вас на падваконні стаіць каштоўны вазон. За яго ў адной краіне можна вялікія грошы ўзяць!” “Чым ён каштоўны?”-пацікавіўся я. “Ён падвышае мужчынскую патэнцыю!”- “Дык што яго трэба есці?”- “Не! Ён расце і ў паветра вылучае сваю ( Read more... )

28.10.2014. Сустрэўся з мастаком Уладзімірам. Узгадваючы памерлых паэтаў, Валодзя сказаў: “Сёння, ідучы да сваіх студэнтаў, задумаўся пра сваю смерць. Хачу, каб мяне пахавлі ў кашулі ў клетачку…” “Чаму ў клетачку?”-пацікавіўся я. “Мама заўсёды мне купляла кашулі ў клетачку. Калі памру, хачу, каб мама мяне здалёку пазнала…”-адказаў мастак…

12.10.2014. Трэці дзень хварэю. Прыходзіў адведаць Алесь Квяткоўскі. Запрасіў на 19 лістапада на адкрыццё выставы ў галерэі Шчамялёва. Некалькі дзён таму Алесь тэлефанаваў Вітаўту Чаропку. На маё пытанне “Як там наш вялікі празаік?” Алесь адказаў: “Яму жонка па галаве стукнула і ён цяпер нічога не помніць. Гаворыць па-расейску. Пачаў маляваць. Ужо ( Read more... )

5.10.2014. Адзін з маіх сяброў па фэйсбуку запытаўся: “Шаноўны Віктар, кажуць што кожнаму народу адпавядае пэўная парода сабак. Якую пароду (!) мажліва атаясаміць з беларусам? (Толькі не кажыце пра бязроднага Шарыка). “Алесь Гарун сабакам” быў - якім?”. Не ведаю, якой пароды быў у нас сабака, калі я гадаваўся ў бабулі Ганны ў Лягезах, але мне, ( Read more... )

8.08.2014. Даўно дапёкся: “Дысцыпліна- нябачная пятля на шыях нашых”. А сёння да гэтага, чытаючы аповесць Анатоля Казлова “Далонь на плячы”, дадалося: “Дысцыпліна-той бізун, які служыць ці не з часоў стварэння свету. Трэба запалохаць падначаленага, убіць яму ў галаву, што ён, кіраўнік, распараджаецца тваім лёсам. І толькі ад яго залежыць, ці ( Read more... )

3.08.2014. У нашым садзе чарнасліву не было і я да школы не ведаў, што ёсць такія слівы. Ідучы ў першы клас па дарозе паўз чужы сад, я заўважыў каля плота маладое дрэўца з незвычайнымі пладамі. Некалькі дзён я спыняўся каля сада, але не асмельваўся сарваць сліву, каб пакаштаваць. І калі я сарваў сліву, тут жа каля мяне з'явіўся гаспадар, які мяне ( Read more... )

6.08.2014. Нарэшце парадаваў дождж. Невялікі, але з грымотай. У дзяцінстве ў вёсцы, калі падоўгу стаяла сухмень, я чуў ад людзей, што трэба забіць жабу, тады і дождж пральецца. Мне вельмі хацелася дажджу, але я жаб не забіваў…

11.07.2014. У сярэдзіне васьмідзесятых гадоў у адным раённым цэнтры завёўся злодзей, якія абіраў багатых людзей. Гады тры бандыта не маглі злавіць. Трапіўшы ў рукі міліцыі, рабаўнік паказаў свой склад, куды хаваў усё нарабаванае. Гэта быў танк, які стаяў на пастаменце ў цэнтры горада…

28.06.2014. З Людай і яе маці ездзілі на Чыжоўскія могілкі. Прыбралі магілу Людзінай бабулі Чэслаўскай Палагеі Максімаўны (4.10.1903-27.01.1986). Могілкі зараслі высокай травой, але бачна, што на Радаўніцу людзі наведвалі сваіх родных. І цяпер шмат наведвальнікаў. Сярод магіл, а іх тут калі не мільён, то тысяч трыста, сябе адчуваеш спакойным і ўсё ( Read more... )

21.06.2014. З сястрой Валяй і яе дзецьмі Сяргеем (вазіў на машыне) і Надзяй ездзілі ў Валожын рэгістраваць зямлю, якая нам засталася ад бацькоў. Ужо год займаемся спадчынай, а заканчэння спраў яшчэ не бачна. І ўсюды чэргі, і ўсюды трэба аплаціць. Заехаліся ў Пугачы. Траву праз тыдзень трэба будзе зноў касіць ( Read more... )