Եվ այնուամենայնիվ, Սվետլանա Իսաբեկովնայի դասերը fun էին, ինչպես կասեին արևմուտքում։ Հայկական իրականության մեջ մենք այդ բառի ճշգրիտ համարժեքը չունենք, որովհետև մենք սիրում ենք կոնկրետացումներ, իսկ արևմուտքը մեր կոնկրետացումները՝ հավես, գրավիչ, հետաքրքիր, զվարճալի, բոլորը լղոզում է մի կարճ բառի մեջ՝ fun, ու ես արդեն սկսում եմ մտածել, որ արևմտյան ( Read more... )

Ընդհանրապես, ես նախատեսում եմ մի օր գնալ անցյալ և այնտեղից պատմել, թե ինչն ինչպես էր ( Read more... )

Իմ մանկության ամենավաղ հիշողություններից մեկը Կասկադն է, նկատի ունեմ՝ Թամանյանի արձանի մոտի պուրակը, քանի որ Կասկադի ներկայիս աստիճանական կառույցն այն ժամանակ, բնականաբար, չկար, բայց կար հետնամասի բլրի թեք լանջը, որը լավ չեմ հիշում, թե իրենից ինչ էր ներկայացնում այն ժամանակ․ հավանաբար անտառապատ բլուր էր սովորական, որով կարելի էր մագլցել մինչև ( Read more... )

srtik-ն առաջարկեց միասնական ընտրել թեմա և գրել այդ թեմայով ( Read more... )

Գնացեք մանկություն, փորփրեք ու վերհիշեք դրվագներ, փորձեք մտաբերել, թե ինչն էր ձեզ գրավում, որոնք էին ձեր նախընտրությունները, որտեղ էին արթնանում ձեր թուլություններն ու անկախությունը, ուրախություններն ու վհատություններն ինչից էին ծնվում, ինչումն էր ձեր ներդաշնակությունը, երբ չկար պարտադրանք ու պայմանականություն, և որն էր ձեր մաքուր, դեռևս  ( Read more... )

/շարունակություն./

5. Տարվա ֆիլմը
Diary of a Wimpy Kid: Dog Days (2012). 
Լավ ֆիլմեր այս տարի նայել եմ երևի մի դյուժին, բայց այս մեկը, ոչ թե որ ամենալավն էր, այլ նայել եմ երևի ամենից հաճույքովը, կինոթատրոնում, այն տարբերակներից, երբ լիաթոք ծիծաղում ես ու ըմբոխշնում մի մեծ տուփ փոփքորնով։ Ծիծաղել եմ լիքը։

6. Տարվա ամենահետաքրքիր բացահայտումը.

( Read more... )

Մի ձայն կա ծանոթ, որ ինձ տանում է մանկություն, որտեղ կյանքն անվերջ էր ու ներկան մշտական։ Քամին է։ Բայց հայտնվում է այն շատ հազվադեպ, եթե երբևէ,  ու կարճատև այնքան, որ ոչինչ չի հուշում, ոչինչ չի լուծում, միայն  շորշոփում  է թեթև հիշողության շղարշը մի ակնթարթ, հպանցիկ՝ թողնելով քաղցրություն քիմքին, ու սպասման եզրին՝ դատարկություն

Վերջերս չեմ պատմում ոչինչ։ Պատմելու ջիղը թողել և իր համար հանգստանում է մի տեղ։

Բայց մի քանի օր առաջ դրածս նկարի տակ Անուկը գրել էր. հուսով եմ ոչ մի ձկան կյանքից չզրկեցիր։ Մտքումս պարտավորվեցի պատմել օրվա մասին։ Թեև ոչինչ հիմա չի գրգռում պատմելուս հավեսը։ Մաշվել է երևի, անգործության թմրից։

Ուղղակի աշուն էր, և ինձ հետաքրքիր է փորձել վերարտադրությունը՝ ( Read more... )

Այսօր մի բանով էի զբաղված, որն ինձ գցեց ինչ-որ բաների գիրկը, և վերապրեցի ինչ-որ բաներ, և մոտս հավես աշխուժացավ շարունակելու կիսատ թողած գրառումներս, որը և կանեմ մոտ ժամանակներս, երևի։ 

Ինչքան էլ որ տհաճ-ինքնավստահ է ինձ համար հնչում ընդհանրացրած փիլիսոփայությունն էս վերջին ժամանակներս, առանձնապես երբ այն դուրս է գալիս սեփական անձից, երբ մասնավորն ու մոտավորը մի տեսակ նյարդայնացնող փուչիկայնություն են հաղորդում ձևին, իսկ էությունը շինծու է, թե իսկական -  չի տարբերվում, այնուամենայնիվ, մտքովս մի բանաձև էր անցել, որի մասին ամեն ( Read more... )