Նախաբան
Ջերմ արևն իր վրձին-շողերով գունավորել է այգին : Այդ լուսե նկարի անշարժ ստվերներից մեկը շարժվեց ու իր մեջ ձուլեց մի փոքրիկ ստվերի. արեւի գրկում հանգստացող ծերուկը գրկից իջեցրեց թոռանն ու գործի անցավ: Նա այգու ծառերն էր էտում: Հանկարծ այգու ստվերների մեջ հայտնվեց մի անծանոթ ստվեր ու դանդաղ սահեց ծերունու ուղղությամբ: Ծերունին բարձրացրեց աչքերն ( Read more... )

ԱՄԵՆԱՀԱՍ ՄՏՔԵՐՆ  ՈՒ  ՈՐՈՆՈՒՄՆԵՐԸ

Այսպես, ուրեմն՝ ծաղկած մտքերի մի գեղեցիկ փունջ պետք է կազմենք: Իհարկե, նախաբանը, ցանկության դեպքում, կարելի է փոխել եւ մահկանացու մարդկության մեծերի անմահ խոսքերից մեկին տալ նախապատվությունը / փառք աստծո՝ դրանց պակասը չունենք/: Բայց ցանկալի է, որ զգուշությամբ արվի ընտրությունն ու այն չպարունակի դաժանություն, ( Read more... )

3.ԳԵՐՄԱՆԻԱՅՈՒՄ
Ինքնաթիռը բարեհաջող վայրէջք է կատարում ու մի քանի պարտադիր գործողություններից հետո զարմիկները հայտնվում են իրար գրկում ու երկու սումոիստների պես մի քանի վայրկյան իրար ոսկոր են ճռճռացնում: Հետո իրար հրմշտելով մոտենում մեքենային ու միայն տեղավորվելուց եւ տեղից շարժվելուց հետո ծավալվում է մեզ համար համեմատաբար հասկանալի՝ «ինչպես ես ( Read more... )

Օրվա իրարանցման դրոշմած ժպիտը մնացել է Վարդանի դեմքին: Լուսավոր օրվա շողերը ջանասիրաբար լուսե տրամադրություն են նկարել ամենուր…
Մեր հերոսի հայացքը փորձում է սուզվել լուսածին ալիքների մեջ, երբ տեսադաշտում հայտնվում է իրեն մոտեցող գերմանուհին: Նա մեղավորի պես հայացքը փախցնելով՝ սկսում է խոսել գերմաներեն : Նրա հուզմունքից Վարդանը գլխի է ընկնում, որ ( Read more... )

ՀԱՋՈՐԴ ՕՐԸ
Ընթրիքից հետո Արան նորից խոսք է բացում գերմանուհու մասին.
_Ուզու՞մ ես նորից տեսնել:
_Վաղը հետդ կգամ համալսարան, մեկ է՝ երեկոյան եմ մեկնելու:
_Ախորժակդ զսպիր, վաղը փիլիսոփայություն չունենք: Մեկ էլ՝ մյուս շաբաթ: Ուզում ե՞ս զանգեմ, ժամադրեմ:
_Նախորդ անգամվա նմա՞ն:
_Թեկուզ եւ:
_Չի անցնի:
_Դե կտեսնենք, _ վճռական ասում է Արան ու հեռախոսի վրա ( Read more... )

ՌԵՍՏՈՐԱՆՈՒՄ
_Լավ, ապրես Արա ջան, գտա, _ ասում է Վարդանն ու անջատում հեռախոսը:
Մուտքի մոտ մի աղջկա իրենից առաջ է թողնում…ակամայից նրանց հայացքները հանդիպում են իրար:
Հետո երկուսն էլ ներս են մտնում, մի երկու քայլ առաջ գնում… Վարդանը հետեւից է գնում ու սպասում է հարմար պահի, որպեսզի խոստովանի, որ միանգամից չճանաչեց…
Երևի նույն զգացողությունն էլ աղջկա ( Read more... )

ՉԻՊՍԻՑ՝ ՆՅՈՒԹԱԿԱՆ ԿՐԻՉ
Հայաստան վերադարձած Վարդանը կյանքում առաջին անգամ իր տեղը չի գտնում, ամեն ինչ ակնհայտորեն անում է բնազդաբար ու առանց զգացմունքների: Իսկ զգացմունքներն ու սիրտը վերադառնալ չէին շտապում. նոր տիրուհու հմայքից դյութված՝ մոլորվել էին հեռավոր երկրում:
Աշխատասենյակում, համակարգչի ստեղնաշարերի վրա վազող մատները բնազդաբար Գերմանիա են ( Read more... )

Մի քանի ժամ հետո այս նույն կինը, Վարդանի ընկերոջ տան պատշգամբում նստած քրոջ հետ սրճելիս՝ հեռվից տեսնում է Վարդանին ու ասում.
 _Վայ, էս էն չիպով տղեն չի՞:
  Վարդանի ընկեր Հովիկը մոտենում է պատշգամբին ու գոռում.
_Վարդան, ընկերս.մի րոպեից կիջնեմ:
_Հա էլի, ինքն է, _ հաստատում է Հովիկի մորաքույրը:
_Ի՞նչ գիտես այ մորքուր, _ հարցնում է Հովիկը, ով չիպի ( Read more... )

ՕԴԱՆԱՎԱԿԱՅԱՆՈՒՄ
Արտաքուստ թռչող ափսե հիշեցնող ինքնատիպ կառույցը մրջնաբնի պես եռուզեռի մեջ է: Իսկ այդ անցուդարձի թեժ կետերից մեկի կենտրոնում ցուցանակով կանգնած է Վարդանը: Մարդկանց հոսքը նոսրանում է, բայց Վարդանը մնում է տեղում:
Իսկ այդ ընթացքում Վարդան պապը մոտենում է մի ծերուկի ու արտասանում Վարդանի ցուցանակի անունը.
_Հայնրիխ Ֆոլենվայդե՞ր:
_Այո ( Read more... )

ՀՈՒՇԵՐԻ ՀԵՂԵՂԻՑ ՓՐԿՎԱԾ ՏԱՊԱՆԻ ՄԵՋ ԿԱՆՉՈՂ ԱՐԱՐԱՏԸ
Գյուղի լուսաբացը իր ինքնատիպ ու հիասքանչ նախերգանքով, արեւի շողերի խտտուն խաղով, թարմ շնչով ու լիցքավորող էներգիայով արթնացնում եւ կյանքով է լցնում հոգիդ:
Ծերուկ հյուրը աքլորի կանչի հետ դուրս է գալիս տնից, բարի լույս մաղթում ժրաջան մեղուների պես իրենց գործերին անցած տան տերերին ու դուրս է գալիս բակ: ( Read more... )