Упірэвічы слаўныя сваёй гісторыяй, але мы ведаем далёка не ўсе цікавыя старонкі мінулага вёскі. У красавіку 2009 года пашчасціла пазнаёміцца з мясцовым жыхаром Уладзімірам Сцяпанавічам Касьянавым, які нарадзіўся ў 1928 годзе. Ён распавёў пра адну невядомую раней цікавостку з вясковай гісторыі.

Уладзімір Сцяпанавіч прыгадаў, што калісьці на полі ( Read more... )

У папярэдніх допісах гаворка ішла пра вярхоўнага бога індаеўрапейцаў, які ўвасабляе неба ( Бацька Неба). Адпаведна, лагічна бачыць у зямлі яго жаночую пару (Маці Зямля), што пацвярджае шматлікі матэрыял пісьмовых і этнаграфічных крыніц: гр. Гея/Хтонія (Зямля), Дэметра (Маці-Зямля), сканд. Ёрд (Зямля), лац. Тэлус, якую звалі Terra Mater (Маці Зямля ( Read more... )

Віцебск цікавы таксама і сваёй сакральнай тапаграфіяй, сярод якой вылучаюцца адметныя пагоркі:

1) Гара Ламіха (Замкавая Гара). Тут, як лічыцца, быў пачатак гораду: знаходзілася гарадзішча Днепра-Дзвінскай археалагічнай культуры, Банцараўскай культуры, а пазней з'явіліся ўмацаванні крывічоў. Вельмі цікавая назва пагорка, якая, магчыма, звязана з ( Read more... )

Неяк увосень на сярэднявечным літоўскім пахавальным месцы. Гэта гара, а пад гарой рака...Усё, як у міфах.


( Read more... )

Кангрэс у Каўнасе (у 2011, 2013, 2014 гадах) для нас завяршаецца ўночы а часам пад ранак там, дзе Нёман сустракае Вяллю. У гэты час там нікога няма, ніякага шуму машын, а цемра і туман хаваюць індустрыяльныя пейзажы, якія месцамі апанавалі берагі. У такі час галоўным гукам ёсць цурчанне вады вакол камянёў. А ў якасці прывітання ад сваіх вытокаў, ( Read more... )

Прыемны быў вечар. Надзвычай прыемны! Як часта бывае, незапланаванае атрымліваецца выдатна. Праехаліся недалёка ад сталіцы па лясных дарогах.

Першы прыпынак быў каля "Камня кахання" недалёка ад лецішчаў пад Крыжоўкай. Даўно хацеў адшукаць яго і вось здзейсніў. Яшчэ адна мясціна, дзе можна ладзіць вяселлі)


( Read more... )

А вы звярталі ўвагу, як кожная залева ў Менску на некаторы час "адраджае" схаваную пад сталічным асфальтам Нямігу? Характэрна, што вада імчыцца амаль што па старым рэчышчы, якое цяпер нябачнае. Трапіўся ў сеціве фотаздымак сённяшней залевы, які яскрава ілюструе выказаны тэзіс. Звярніце ўвагу, як плынь дажджавой вады цячэ ў Свіслач і вадаспадам ( Read more... )

Упершыню пабачыў замерзлае мора. Незвычайна і нязвыкла. Увечары пайшоў падыхаць марскім паветрам на пляж у Пярну. У такі час ужо нікога не было, і стаяла дзіўная цішыня. Балтыка маўчала, чаго не бывае. Нават падалося, што яна знікла. І не мог зразумець, што адбываецца. А пасля стала прабівацца белая паласа. І тут дайшло, што мора ў лядовым палоне, ( Read more... )

Råbjerg Mile - вялізная пясчаная дзюна, якая цяпер знаходзіцца паміж Скагенам і Фрэдэрыксхавнам. Кажу цяпер, бо дзюна рухаецца ў паўночна-усходнім накірунку з хуткасцю 18 м за год. Няблага для такой гары. Плошча дзюны дзесьці кіламетр на кіламетр, вышыня каля 40 м і ўтрымлівае прыблізна 4 млн м³ пяску. Лічаць, што дзюна ўтварылася ў 16 стагоддзі, ( Read more... )

Паўночнае мора ў Паўночнай Ютландыі было трэцім, якое я пабачыў і дзе паплаваў. Паўночнай Ютландыі з морам пашанцавала, бо там ажно іх два - Балтыйскае і Паўночнае. Менавіта ў гэтым месцы знайходзіцца кропка, дзе два моры сустракаюцца, але пра тую мясціну напішу асобна. Паўночная Ютландыя вельмі нагадвае балтыйскае ўзбярэжжа: пяскі, дзюны, ( Read more... )