Памятаю, калі мне было гадоў 18, прэзентацыю маёй кнігі "Каб неба сагрэць..." распачалася гукамі сурмы Уладзіміра Пузыні... А потым гучалі радкі:
....Мовіў юны Бог: «Ты сурмач,
голас свой сам усім тлумач!..
Хваля ты, а сусьвет - прымач!..
Ты гулец,
тут гульня,
твой матч!..»
...І на гукі сівой сурмы,
як аблокі, бягуць сланы -
круглабокія, бы збаны,
ружавокія
(
Read more... )