Ուշ երեկոյան, երբ բոլորը քնած են (կամ` իրենց սենյակներում), նայում եմ սովետական ֆիլմեր։ Ինքնատիպ թերապիա է՝ դեռ հստակ չգիտեմ ընդդեմ, թե/կամ հանուն ինչի։ Գիտեմ միայն, որ այդ ֆիլմերն ինձ տեղափոխում են լրիվ ուրիշ մի աշխարհ, ուր սիրում եմ պատսպարվել․ կյանքն այնտեղ հյութեղ է, իմաստալից, և ժամանակը կանգ է առնում։ Ինձ ապահով եմ զգում ա՛յն հավերժության ( Read more... )

Հախվերդյանից միայն մի քանի երգ եմ սիրում, իր "ստացված" երգերից։
Այս մեկը չէի լսել երբեք, սիրուն ա շատ, ապրեցնում ա իր հուզականությամբ։

Click to view

"Այն նույն Մյունհաուզենը" ֆիլմը սյուռ-պոեզիա է՝ կյանքի մասին ճշմարտություններ մերկացնող։ Էդ ճշմարտություններն ու դրանց հակառակ կողմը՝ սուտը, ֆիլմը բացուխուփ է անում աճպարարի հմտությամբ ու սահունությամբ․ հայացքդ չես կարողանում կտրել, բառ չես ուզում բաց թողնել։ Բոլոր  կառույցները պոեզիա են․ սկրիպտը, խաղը, միմիկան, երաժշտությունը, հագուստները, իմ ( Read more... )

Քանի որ այնպես ստացվեց, որ ձեղնահարկիցս, որի մասին մի անգամ հիշատակել եմ, մեկիկ-մեկիկ հանել սկսեցի գլխավորն ու առանձնահատուկը, պատմեմ նաև անցողիկի մասին, որը (վերա)դառնում է հավերժություն, երբ բերում ես նրան ներկա ( Read more... )

Տղաս, երբ երեք տարեկան էր, նվեր ստացավ Buzz Lightyear (Լուսատարի արագընթաց) կոչվող խաղալիքը ( Read more... )

Սա երկրորդ գիրքն է այս տարվա մեջ, որ հասցրել եմ կարդալ։ Սուղ է, այո ( Read more... )

Շառլն իր համար փակեց իր կյանքի փառահեղ էջը, բայց թողեց այն բաց՝ մեզ համար ու հաջորդ սերունդների ու հաջորդ հաջորդների՝ կարդալու, սովորելու, հիանալու անվերջ, քանի որ այնտեղ կյանքի ճշմարտություններ են ու հիմնարար արժեքներ ( Read more... )

Ես չգիտեի, որ այսքան շատ (շա՛տ) կսիրեմ Մաթևոսյան ( Read more... )

Բարեկամս "Սայաթ Նովա" համույթի (այն, որ կոչվում է Հայաստանի Հանրապետության Հանրային Ռադիոյի, և ղեկավարն է Թովմաս Պողոսյանը), երեք տոմս ուներ, և այնպես ստացվեց, որ մոռացել էր, որ կիրակի ժամը երեքին ուրիշ տեղ պիտի լիներ, և նվիրեց տոմսերն ինձ։ Վերցրեցի ես էլ ինձնից մի սերունդ բարձր երկու կանանց, ովքեր այստեղ իմ իմացած մարդկանցից ամենից հաճույքովը ( Read more... )

Երբ սահմանից մի քիչ ավելի երկար ես մնում որևէ շրջապատում, քեզնից անկախ սկսում ես ադապտացվել նրա բնույթին, մանավանդ երբ համարում ես նրանց այս կամ այն չափով մտերիմներ։ Մտերմությունն այդ բնական ընտրությունդ չէ, այլ հանգամանքների բերումովը, և հանգամանքներից մեկն այլընտրանքի բացակայությունն է։ Սահմաններին մոտենալու և անցնելու միջակայքում դու արդեն ուրիշ ( Read more... )