Masterpiece
"Այն նույն Մյունհաուզենը" ֆիլմը սյուռ-պոեզիա է՝ կյանքի մասին ճշմարտություններ մերկացնող։ Էդ ճշմարտություններն ու դրանց հակառակ կողմը՝ սուտը, ֆիլմը բացուխուփ է անում աճպարարի հմտությամբ ու սահունությամբ․ հայացքդ չես կարողանում կտրել, բառ չես ուզում բաց թողնել։ Բոլոր կառույցները պոեզիա են․ սկրիպտը, խաղը, միմիկան, երաժշտությունը, հագուստները, իմ սիրած ձայնային կոմֆորտը։ Ֆիլմը վերականգնում է կյանքի բեյսիկ հավեսները, հիշեցնում ապրելու արվեստը, որի մասին մինչծննդյան ինֆորմացիաս այնպես կենարար ակտիվ էր երեխա ժամանակս, իսկ ես ուզում եմ հավատալ՝ վերականգնելի, հասանելի է լինելու հետո էլ մի օր։