( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

Сонца, горача, а ў ценю ад вялікай хвоі, што нахілілася над ракой, - зацішна і прахалодна. Кідаю хлебныя крышкі ў вір. Яны троху круцяцца ў вадатоку, а потым раптоўна зьнікаюць пад моцнымі ўдарамі рыбінаў. Пасьпяваю разьгледзіць толькі іх сьпіны - цёмныя вяртлявыя маланкі. Ізноў кідаю хлеб, дзіўлюся на прагных рыбінаў, але захапленьня прыроднай ( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )