( Read more... )

Лясное азяро, высокі пясчаны бераг пад бярозамі і хвоямі, бурштынавае дно, прахалодная вада, сонца гуляецца з лістотаю... Аддаешся вадзе так, як быццам нарадзіўся ў Сахары - прагна і з асалодаю, нават вочы прымружваеш, каб да апошняга нерва адчуць, як гушкае цябе вада...
А вочы расплюшчыш - манітор з дысертацыяй, якую вычытваць. Эх, мары, мары...

Ідучы мярзотным непагодным надвячоркам з далёкага супермаркета і цягнучы цяжаленныя торбы, лепш заўсё строіць творчыя планы - грэюць душу пад халодным ветрам. Збудуцца ці не збудуцца - павырашаем з сівабародым Дзедам, але памарыць прыемна. Гэтым разам думалася пра кнігі. Магчымыя. Ненапісаныя. Не, не, не дзеля ўсялякіх прэмій! Бо я далёка не ( Read more... )

( Read more... )

Адна з мараў палявога этнографа ці фальклярыста: эх, каб жа трапіць у якое ХVII стагодзьдзе ды з дыктафонам ( Read more... )

( Read more... )

Ня хочацца ні нагрудных знакаў, ні ганаровых грамат з дыпломамі, нават ад прэмій і надбавак адмовіўся б, каб толькі далі творчы аплочаны адпачынак. Хаця б на паўгады. А там, калі хочаш, будзе і дысер, і кніжка новая (не, дзьве кніжкі, бо адна яшчэ мастацкая), і ўсім шчасьце:))

( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )