Кападокiя мне спадабалася i без шароў (тым больш, што гэта азначала яшчэ i "без людзей" 8))), але на Стамбул час трэба было таксама пакiнуць. Таму ў пятнiцу я паехала ў аэрапорт, набыла там маленькi керамiчны балонiк на сувенiр, i паляцела ў Стамбул.


( Read more... )

У чацвер я збiралася зранiцы ў музей на вольным паветры, але ж як я даведалася, менавiта ў гэты дзень ён адчыняўся не з восьмай, а толькi а трынаццатай. Таму я нiкуды не спяшаючыся прачнулася, сабралася i пайшла на сняданак ( Read more... )

Наступны дзень па плану быў "вольны" (можна падумаць, у астатнiя мяне хтосьцi прымушаў 8)), заставалася яшчэ адна далiна, якую раiлi наведаць, а з ранiцы я думала зазiрнуць усё-ткi ў мясцовы музей на вольным паветры ( Read more... )

Настрою нешта распавядаць няма ад слова зусім, але яшчэ крыху - і я ўвогуле забуду, што рабіла, таму напішу коратка і дадам крыху фота, а каму раптам цікава - больш фота па-ранейшаму ёсць у альбоме.


( Read more... )

Так, чарговая спроба сабрацца))))


( Read more... )

Так, ну што, трэба сабраць сябе ў кучку i запiсаць тут свае "прыгоды". Бо па-першае, хто яго ведае, калi наступная вандроўка (хаха, год таму я так ужо думала). Па-другое, ЖЧ навучыўся дасылаць лiсты кшталту "што вы пiсалi колькi гадоў таму", i трэба ж, каб было цiкава пачытаць 8) Ну i па-трэцяе, трэба неяк загружаць мозг не навiнамi ( Read more... )

Ужо тыдзень, як вярнулася з адпачынку, вось нарэшце хоць скапіравала фота з камеры на ноўт, але перабіраць іх ды неяк запісываць уражанні не атрымліваецца. Толькі адчыніш ноўт - там чарговыя навіны. І кожны раз здаецца, ну ўжо дно, далей няма куды. А не, амаль год ужо ўсё глыбей і глыбей ( Read more... )