Прызнаюся шчыра, што кніга для мяне - далёка не лепшы падарунак. Але я сама часам дару менавіта кнігі. Праўда, у вартасці і прызначэнні падарунка я тады не сумняюся: я ведаю, што чалавек захоча чытаць. Такія кнігі звычайна носяць адным нам вядомы сэнс, набываюць сваю гісторыю ( Read more... )

Гэта быў першы нг, які я святкавала ўдвох. Спадзяюся, што не апошні. Было дзіўна і нязвыкла. Тэлевізара, на шчасце, не было. Была ёлачка, джын, які пах ёлачкай і драў горла, залатое шампанскае і "Преступленіе і наказаніе" ў савецкай пастаноўцы ( Read more... )

У нядзелю Марыся Суша (яна ж marmetille ) здымала мяне на сваю вялікую і страшную камеру.  Упэўнілася, што тэхніка мяне не надта любіць. Чытай паміж радкоў: дзіўна глядзець на сябе збоку. Лісце шамяцела пад нагамі, качкі елі шакалад і сыр, а мы размаўлялі з Марысяй) Дзякуй, Марыся!


( Read more... )

Нарэшце з'явілася некалькі хвілін, каб адпісаць сюды, каб распавесці, што са мной адбываецца на працягу некалькіх тыдняў.
Здавалася б, нічога "зверх": праца, вучоба, сябры, але карцінкі змяняюцца апошнім часам настолькі часта, што рабіць у вачах. Я ўжо не ведаю, колькі нас жыве на серабранкаўскай кватэры і ці жыву я тут сама. Ведаю, што ў некаторах ( Read more... )

 А жызнь-та налажываецца, спадарства!
Аптымізм льецца з мяне ракой, а рэзкая змена настрояў (што абцяжарваецца прыродай ракаў) саступіла тупаўсмешнай стабільнасці. Да нас едзе рэвізор! Да нас едзе Волечка з Тагана. Мне хочацца верыць, што на кватэрнік, але, канешне, я не настолькі аптымістка. Волечка едзе глядзець на мяне і Менск. Прынамсі, гэта ( Read more... )

( пра паход, мае падзякі, шмат фота )

 Пра маіх сяброў я магу сказаць толькі адно: яны ёсць. А пра іх шчырасць, дабрыню, гатоўнасць прыйсці на дапамогу і самаахвярнасць я казаць не буду. І гэта мой галоўны падарунак - іх прысутнасць, фізічная ці маральная, на мае 2?. 

Даведаўшыся, што на выпускны я не іду, сябар запрасіў мяне на адзначэнне атрымання дыплома ў клуб. Клубы (такія, дзе напіваюцца і адрываюць мозг пад тэхна) я не люблю.  Але згоду дала: кампанія добрая, праграму робяць знаёмыя, тым болей,  без мяне мяне жанілі што маё імя ўжо было ўнесена ў спісы запрошаных. 
( Read more... )

У мінулую нядзелю я, Міхал Бараноўскі і гурт "Рэлікт" прыехалі граць у Вілейку. Дагэтуль у Вілейцы не была, таму цікавасць была двухбаковая:  і сябе паказаць, і на горад паглядзець. Горад уразіў па-добраму. Думаю, таму што мы былі не вечарам. Па расповядах мінулай (дзякуй Богу!) аднапакаёўкі, "багема" вылазіць толькі гадзін у восем. Так што ( Read more... )

Яшчэ на мінулым тыдні паабяцала 111290 , што распавяду пра сваё першае каханне.
Маё першае каханне - вынік сіндрому "кнігаедаў": я начыталася італьянскіх казак пра прынцаў і прынцэс і вырашыла, што так яно і павінна быць. Мне было 6,5. Ён быў на год старэйшы. Нашы матулі сябравалі між сабой, у сувязі з чым бачыліся мы досыць часта. Бландын з блакітнымі ( Read more... )