( пра тое, як у менскіх кінатэатрах паказваюць блакбастэры аб Дажынках перад пачаткам сеансаў, і пра тое, )

Усе навінкі відэа да мяне даходзяць, звычайна, праз год-два. Я сёння нават не здзівілася, калі ў кампаніі пачалі размову аб тым, хто што вартага паглядзеў, а я шырока пасміхалася ўсмешкай адсталага ў псіхічным развіцці чалавека, бесперапынна ківаючы, як сабачка на бардачку. Адно дзякуй: калі пачалі пра "Сціляг", то ўставіла свае 2 грошы. Злотыя ( Read more... )

Схадзілі ў кіно. Выпадкова сустрэліся там з ЛацінскіКвартал і Басяй. А стужка была "Бугімэн-2". Думала, пра танцы, аказалася, жахі ( Read more... )

У працяг папярэдняга паста.
Адно з анкетных пытанняў гучала так- любімая акторка. І колькі іх за ўвесь час перавялося... Замежныя, расейскія, адна беларуская (куды ж без "Анастасіі Слуцкай")...
Сёння любімай няма. Але ёсць адна, стужкі з якой магу глядзець і глядзець- Марыён Каціяр. Для тых, не ведае ці не памятае- ці глядзелі вы "Жыццё ў ружовым ( Read more... )

Я ў дзіцячым захапленні ад "Жыццё як цуд" Эміра Кустурыцы...
Неяк не вельмі раней звяратала ўвагу на гэтага рэжысера, але зараз, пасля таго, як набыла яго фільмаграфію, адчуваю, як яго стужкі праходзяць праз мяне. 
Жыццё- сапраўды цуд. І без як.

Здаецца, нічога асаблівага за тыдзень і не адбылося...
Засялілася ва ўтульны, добра пакой, дзе зручна і ўсе рана прачынаюцца і вараць каву... Адзінае, чаго мне так не хапае ў маёй новай хаце і што я так і не паспела набыць за тыдзень- фіялкі. Я фанатычна хачу фіялкі, але каб былі цёмныя якія... І невялікія... Займуся гэтым адразу па прыездзе ў Менск ( Read more... )

"Доні Дарка". Моцна, а я не верыла ( Read more... )