З'ездзілі ў Беласток і Вільню. Першае вялікае падарожжа для Адэлі. Адпачыць не атрымалася, але досведу набраліся. Праўда, у наступны раз паедзем (калі паедзем) наступным летам, не раней. Усё ж, для дзіцёнка - гэта выпрабаванне, а мы прывыклі думаць пра яе ў першую чаргу ( Read more... )

Учора нарэшце скончылася адная з самых непрыемных гісторый у маім жыцці. Скончылася пазітыўна, але гэтыя 17 дзён былі для мяне сапраўдным выпрабаваннем і стрэсам. Але пра ўсё па парадку.
( Read more... )

У пазамінулую пятніцу ўпершыню ў сваім жыцці наведаў майстар-клас. У Мінску гасціў Максім Батыраў, і я меў радасць прысутнічаць на ягоным выступленні. Набілася поўная заля на адным з паверхаў Хілтана, было шмат розных кіраўнікоў розных маштабаў і сярод іх я. Не буду распавядаць, што ён нам расказваў, але скажу, што мне, вядома, спадабалася. Гэта ( Read more... )

Тры гады за стырном - і вось сёння трапіў у першую сваю аварыю. ( Read more... )

Сёння пазнаёміліся з польскім візавым цэнтрам у Мінску. Я, як вядома заўсёды знайду да чаго дакалупацца, але ў гэтым выніку мне ўсё спадабалася. Калі б Каця не спазнілася і не прыйшлося яшчэ спусціцца да банкамата, дык справіліся б і за 20-30 хвілін. У гэты ж час уключана афармленне страхоўкі на дваіх. Усё ветліва, арганізавана і прысутнасць ( Read more... )

У мінулую суботу з'ездзілі з сябрам у Бяла-Падляску і Цярэспаль. Крыху развеяцца. Не надта атрымалася. Калі едзеш на аўтобусе "шоп-тура", аказваецца, часу зусім няма ( Read more... )

У суботу з сябрам на ягонай "OPEL OMEGA" вырашылі скатацца ў Польшчу, у Бяла-Падляску і Тэрэспаль. У мяне гэта, можна сказаць, першы такі досвед "закупаў". Ён жыве ў Брэсце, таму ездзіць раз на два месяцы, каб прыдбаць нешта для дзіцяці, па гаспадарцы і яшчэ тое-сёе. Але на машыне ён вырашыў паехаць упершыню, бо трэба было купіць рэчы, якія ў руках ( Read more... )

Панядзелак і аўторак нібы выкрасліліся з памяці ды жыцця. Гэтыя два дні я змагаўся з брэсцкім консульствам. Дзякуй небу, што зарэгістраваўся з жонкай на розныя даты, як адчуваў.
( скок-скок )

Ну, вось і нарэшце надарыўся той момант, калі я магу спакойна ездзіць ды й адчуваць сябе за стырном неяк па-іншаму, а не сасунком і маладым кіроўцам. Сёння пайшоў трэці год, як я атрымаў пасведчанне кіроўцы. І ў прынцыпе, самае галоўнае, што зараз я ледзь не кожны дзень езжу, а некаторыя мае знаёмыя, што вучыліся разам са мной, дагэтуль не маюць ( Read more... )