У апошнія месяцы рукі свярбяць затроліць літаратара, перакладчыка і прамоўтара культуры і літаратуры Яна Максімюка. Рэч у тым, што літаратар, перакладчык і прамоўтар культуры і літаратуры Ян Максымюк надта ўжо стаў актыўнічаць у віртуальнай прасторы, у выніку чаго стварыў (напару з Сяргеем Шупам) сайт сваіх любімых тэкстаў, а ў дадатак - суполку ў ( Read more... )

Дзеля падтрымкі ініцыятывы #янарадзілатут, але збольшага таму, што традыцыйна #немагумаўчаць, я пачала акумуляваць уражаньні ад некалькіх шпіталізацый у гінекалёгіі з дапамогай паэзіі. У прозе я ўжо не даю рады. Буду паціху складаваць цыкль у гэтым запісе ( Read more... )

Гартала ўчора адзін з апошніх нумароў "Таймера" - які ўсё-ткі журнал развалілі! А пакуль запускаецца (?) іх новы сайт, натрапіла на водгук the_sixth_fuwa пра пераклад "Каханка Вялікай Мядзьведзіцы" Сяргея Пясэцкага на рускую мову, выдадзены "Регистром". Слова за слова, вырашыла прадубляваць онлайн сваю рэцэнзію для "Таймеру" на яшчэ адзін раман Пясэцкага, які (і ( Read more... )

З пачатку гэтага году падвізаюся, аглядаючы беларускія кнігі ў часопісе "Таймер". Гэтую рэцэнзію на дэбютную кнігу kabierac з трэцяга нумара, які, здаецца, ужо даступны ў Менску, з дазволу рэдакцыі, зьмяшчаю тут.

ПАЭЗІЯ ПАСЛЯ ТРАСЦЯНЦА
Антон Рудак. Верхні горад. Мінск: Кнігазбор, 2014 (серыя “Кнігарня пісьменніка”, падсерыя “Пункт адліку”)


( Read more... )

Я прапашчы журналіст, якому пакласьці на дэдлайны, таму што дзеля водгуку пра прэм'еру "Лятучага галандца" ў Менскай опэры прачытала артыкул Вагнера "Габрэйства ў музыцы". Многа думала: рускі пераклад суправаджаецца вялікай прадмовай, у якой аўтар кажа, што артыкул перакладаецца і публікуецца дзеля каштоўных думак Вагнера менавіта пра музыку (пра ( Read more... )

Зрабіла шматслоўную спробу разабрацца ў сусветах Юрыя Станкевіча.

Вось сама рэцэнзія.Тут раскажу пра тое, што не ўвайшло ў тэкст па самых розных прычынах ( Read more... )

Даўно я ня браў у рукі шашкі. А тут нагода. Мы з цёплай кампаніяй маладых літкрытыкаў шчыруем для прэміі Гедройца. Асабліва шчыруе Андрэй Адамовіч - паэт, аўтар сьвежавыдадзенай кніжкі паэзіі. Увогуле, у сьвятле наяўнасьці прэміі за прозу паэты - самыя злыя крытыкі празаікаў. Бо з гэтай прэміяй ўсе ўвогуле забыліся на паэзію. Я вось нядаўна ( Read more... )

У "Новага часу" пакрысе адраджаецца сайт. Праграмісты яшчэ не пафіксілі ўсе багі,  камянты ня посьцяцца.  Таму скандаліць вяртайцеся сюды.

Любы нармальны журналіст у Беларусі будзе бараніць крыніцы свае - і нават завуалюе іх у матэрыяле, каб і намёку не было. Так зробіць любы сумленны чалавек, бо яго вельмі папрасілі. Запалоханыя людзі не хочуць ( Read more... )

Магла б быць проста фрашка, але лёс склаўся так, што...

Каб напісаць верш, дастаткова кароткага азарэння - хай нават яго выклікаюць таксічныя рэчывы. Проза - гэта доўгія гадзіны пры працоўным стале, цвярозыя развагі і ўпартае кшталтаванне адной-адзінай фразы. Нацыя паэтаў, гаворыце?

Напісала для "Новага часу":

У 2012-м усё скончыцца - Галівуд, астролагі і жоўтая прэса нас даўно папярэджвалі. Азірнёмся на пражыты год і ацэнім беларускую літаратуру ў апошні раз. Якой яна запомніцца Богу ды іншым у космасе? Што згіне разам з чалавецтвам, а што трапіць на неперадузяты суд наступных цывілізацый? Культаглядальнік “НЧ” падводзіць ( Read more... )