Առաջին երևանյան սեպտեմբերը: Փափուկ, պայծառ ու հանգիստ: Համալսարանն իր սյուներով ու պուրակով, դասախոսներով ու գրքերով: Երևանյան քեզ անհայտ փողոցներ ու նրբանցքներ: Ամեն ինչն անհայտ է, բայց ամեն ինչի մեջ այնքան հնարավորություն կա: Եվ կարծես թե ապագան`  բարի, ժպտերես ապագան թևածում է  շուրջ բոլորդ ու կանչում առաջ, միայն առաջ ( Read more... )

Անասի "ինչպիսինն է մաքուր կանաչը"  հոգիս տակնուվրա արեց:

Ոնց որ ապակու վրա մատերով կտտացնես, ու ապակին ճաք տա. թույլ տեղին կպար:

Նախ` տխրեցի: Հետո եփած ձու, լավաշ ու կանաչի ուտելու ցանկություն առաջացավ:  Կարծես ինչ-ինչ անթեղված ապրումներ էի փորձում վերհիշել, պոչը հազիվ բռնել էի ու փորձում էի ենթագիտակցությունիցս դուրս քաշել:
( ..... )

Только у меня ухает и куда-то проваливается сердца от передач о доисторических временах?

Мало что я смотрю с таким воодушевлением и интересом. Как были устроены первые гоминиды, как накапливались эволюционные изменения, какие орудия труда и как именно использовались, что именно сделало человека человеком, как расселялись люди по земле...

Что-то очень ( Read more... )

Заплыть по возможности далеко, чтобы рядом никто не плавал и не доносились крики с берега. Перевернуться на спину. Попытаться совладать с неизбежным чувством легкой паники. Выправить дыхание и постараться дышать по-возможности тихо и редко. И закрыть глаза. И не двигаться.

Под тобой - огромная толща воды. Уходит куда-то вес собственного тела. Уходят ( Read more... )

Երբ տանդ շա՛տ մարդ կա, ճաշ եփելն էլ ճաշ եփել չէ:

Երբ կապում ես գոգնոցը: Խորքերից հանում մեծ ուռուցիկ կաթսաներն ու թավաները: Առատ յուղ կամ կարագ դնում: Մի աշխարհ մթերք շարում սեղանին ու երկար ու բարակ, խնամքով կտրատում, տապակում, եփում:
Մտքում գցում սեղանը ու այ էս դատարկ անկյունի համար պատրաստում աղցանը:

Երբ շուրջդ աղմուկ է, գոռոց ու վազվզոց:
Մեկին՝ ( Read more... )

Френд art_yeg написал пост о британском путешественнике Генри Линче ( Read more... )

Քրոջս աղջիկն այսօր ինձ մոտ էր: Վեց տարեկան կդառնա շուտով ( Read more... )

От ошибочных ожиданий, что настанет прекрасный день, и вокруг не будет хаоса, к мысли, что хаос будет всегда ( Read more... )

Հուշերի գիրկն ընկա, մի դեպք հիշեցի:
93 թվականն էր: Տրանսպորտ չկար: Ավելի ճիշտ, ընդամենը մեկ ավտոբուս էր Սևանից գալիս Երևան: Իսկ ես քննության եմ: Առավոտյան ժամը յոթին պապայի հետ դուրս եկանք, և երբ հասանք ավտոկայան, լրիվ սյուռ տեսարան էր: Ավտոբուսի՝ դարն ապրած, փնթփնթան ու հոգնած ՊԱԶ-ի վարորդը, դռների մոտ կանգնած տարօրինակ սպորտային շարժումներ էր ( Read more... )

UPD
Հայեր, ես որոշ տեքստային և բովանդակային փոփոխություններ եմ արել, ու մի քանի դրվագ ավելացրել: 88-89 թվականների դեպքերը հիշողությանս մեջ միախառնվել էին: Հիմա տարանջատել եմ:
Բայց այն հատվածները, որոնց արձագանքել եք, անփոփոխ են:)

Սկիզբն՝ այստեղ

88-ի ամառը շատ բուռն էր:
Ամեն օր որևէ նոր հոդված, նոր հրապարակում, պատմական որևէ փաստ: Թե Ռաֆայել Իշխանյանի, ( Read more... )